Audiobooki

• ISBN9788362937769
• AutorPerczyńska Kinga,Perczyńska Kinga
• WydawnictwoCztery Głowy
• Rok wydania2012

"FISZKI audio – niemiecki – Czasowniki dla średnio innowacyjnych" polecamy równocześnie jako samodzielny kurs, jak i uzupełnienie tytułów Słownictwo 3 i Słownictwo 4 (poziom B1/B2).Tytuł posiada 2000 haseł (wraz z przykładami wykorzystania) i obejmuje 5 zagadnień: czasowniki nieregularne, rekcja czasownika, zwroty, idiomy i przysłowiaPonad 4 godziny wyraźnych nagrań native speakerów (w układzie: hasło polskie – hasło niemieckie – przerwa na powtórzenie) pozwolą Ci nie tylko wydajnie zapamiętać nowe słowa, lecz też doskonale opanować ich wymowę. Wgraj FISZKI do telefonu, odtwarzacza albo laptopa i ucz się wydajnie – gdzie chcesz i kiedy chcesz!

• ISBN9788362937837
• AutorPerczyńska Kinga,Perczyńska Kinga
• WydawnictwoCztery Głowy
• Rok wydania2012

"FISZKI audio – rosyjski – Słownictwo 2" polecamy osobom, które potrafią już zrozumieć pojedyncze zdania i wykorzystywane wyrażenia związane z życiem rutynowym (poziom A2). Tytuł mieści ponad 2600 słów i zwrotów (wraz z przykładami użycia), podzielonych na 50 kategorii tematycznych, które wyczerpująco ujmują zjawiska związane z człowiekiem i jego otoczeniem. Prawie 4 godziny wyraźnych nagrań native speakerów (w układzie: hasło polskie – hasło rosyjskie – przerwa na powtórzenie) pozwolą Ci nie tylko efektywnie zapamiętać świeże słowa, lecz też nadzwyczajnie opanować ich wymowę. Wgraj FISZKI do telefonu, odtwarzacza lub laptopa i ucz się wydajnie – gdzie chcesz i kiedy chcesz!

• ISBN9788375362701
• AutorAndrzej Stasiuk
• WydawnictwoCZARNE
• Ilość stron1

"Jadąc przez Banja Lukę, rozmyślałem o niej. Wśród, ruin, grobów i pól minowych. Rozmyślałem o tym, jak leży na wznak między Wschodem a Zachodem. Leniwa i senna. W tych nieprzemijalnych brzózkach. Na piachu. Dłubie nosie, kręci kulki i marzy o własnym losie. O przyszłym zamążpójściu, o dawnych gwałtach albo iż pójdzie do klasztoru. W Banja Luce o tym myślę, gdy pada deszcz i szukam wylotówki na Chorwację, na Węgry, bo już wracam. Myślę o niej w Jajcu i myślę w Travniku. Jak się czasami przewraca na bok w tych wiekuistych brzózkach, w tych piaskach wieczystych, wspiera na łokciu i patrzy na widnokrąg, gdzie się podnoszą pokusy dużych miast, brylantowe wieżowce, chorągwie z błyskotliwymi herbami firm globalnych i gdzie światło lucyferycznie odbija się od chmur, składając w obcojęzyczne napisy głoszące chwałę nadchodzącego wyzwolenia, które niczym bezlitosna fala zatopi stare, a ocali świeże. Za to ją kocham. Za to patrzenie. Za to leżenie na boku. I sobie obiecuję, że jak tylko wrócę z tych beznadziejnych Bałkanów, to ją zaraz opiszę. Kilometr po kilometrze, hektar po hektarze, gmina po gminie, wymieniając te wszystkie nazwy jak zaklęcia, jak modlitwy, jak litanie, arko przymierza, domie złoty, wieżo z kości gdzieś koło Małkini, gdzieś koło Bełżca". Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

• ISBN9788375364163
• AutorAndrzej Stasiuk
• WydawnictwoWydawnictwo Czarne
• Rok wydania2012

"Jadąc do Babadag" to książka o podróży przez zapomnianą Europę. Polska, Słowacja, Węgry, Rumunia, Słowenia, Albania, Mołdawia – poprzez te kraje podróżuje autor. Samochodem, autostopem, pociągiem.jednocześnie jest to podróż w głąb świadomości mieszkańca tej części Europy, która zawsze była uważana za gorszą, zapóźnioną, prymitywną i zacofaną. Jednak autor ogląda te kraje w sposób pozbawiony kompleksów. Czasami ma się choćby wrażenie, iż to jedyne kraje na ziemi, co pozwala uniknąć nudnych i jałowych porównań z Zachodem bądź Wschodem. "Jadąc..." to książka przygodowa i podróżnicza. Nie tylko w sensie geograficznym, ale także – a może najczęściej – duchowym. "Kto kiedykolwiek zobaczył 'materię w ostatecznym upadku' tak, jak bohater 'Dukli' w opuszczonym szalecie miejskim, ten nie zazna spokoju. Dowodem na to jest 'Jadąc do Babadag' (...) W miarę czytania okazuje się, iż ta książka nie jest wcale dziennikiem podróży, lecz traktatem o naturze świata, z ostrym podziałem na to, co prawdziwe i fałszywe". Justyna Sobolewska, "Gazeta Wyborcza" "To nie są okoliczności, w których mogłaby rozwinąć się bardziej nieprzystępna akcja, tam najwyżej czasem jakby na coś się zanosiło, lecz nic z tego nie wynika. Brak zewnętrznego następstwa wydarzeń wspaniale rekompensuje 'fabuła wyobraźni', ciągłość jednego sposobu patrzenia, równy rytm błyskotliwej frazy". Paweł Gołoburda, "Lampa" "'Jadąc do Babadag' otwiera przypomnienie wędrówek Stasiuka po Polsce z początku lat 80., a zamyka opis wyjazdu do Solca. W środku tej wyrazistej ramy pisarz pomieścił impresje - albo lepiej: fotografie prozą - z podróży po krajach Europy Środkowej. Są to podróże zaiste paradoksalne". Robert Ostaszewski, "Tygodnik Powszechny" "W swojej najnowszej książce 'Jadąc do Babadag' Stasiuk oprowadza nas właśnie po gorszej i brzydszej części Europy (mówi o niej 'moja Europa'), po krainach, o których bogatsza część naszego kontynentu wolałaby nie wiedzieć". Jarosław Klejnocki, "Polityka" "Stasiuk ostrożnie i z wyczuciem zanurza się w przestrzeń odwiedzanych po drodze miejsc, takzawsze nie zniszczyć jej swoją obecnością. Trochę jak niewidzialny duch pojawia się na dalekiej prowincji i obserwuje ją niezauważony poprzez jej mieszkańców". Magda Głaz, "Doza Kultury" "To nie jest zwykła książka podróżnicza, tylko raczej zapis świadomości i światopoglądu. Wędrówka do swego wnętrza i poszukiwanie dzięki mapom krain, a dzięki krainom prawdziwego życia, które wrze". Sebastian Frąckiewicz "(...) 'Jadąc do Babadag' to subtelna opowieść, dużo mądrzejsza od banalnych travelogues o podróżach do Tajlandii czy Tybetu. Bilet do Bangkoku może dziś kupić każdy, lecz to, gdzie się kupuje bilet do Babadag, wie tylko Andrzej Stasiuk". Piotr Siemion, "Zwierciadło"

• ISBN9788375364149
• AutorAndrzej Stasiuk
• WydawnictwoWydawnictwo Czarne
• Rok wydania2012

Opowiadania. O babce, która wierzyła w duchy, o starym psie, pisarzu z Izdebek i przyjacielu, z którym złaził Grochów i przejechał pół Polski — Stasiuk pisze o umieraniu i namacalności życia, o materialności wspomnień, o bliskości śmierci i jej wiecznej niedostępności. Bury kot zwija się w kłębek w cieple stygnącego ciała starej suki, babka, „cała w czerni, szczupła i spokojna”, przechodzi do świata, który zawsze był obok, Guścio choć niedużo już może powiedzieć, złośliwie pluje pestkami. A przyjaciel, „odlatując poprzez komin”, przynosi zapach pociągu do Łupkowa, dzikich jabłoni na ulicy Makowskiej i chłodnej wiosny w portowym Piranie. Cztery opowiadania Andrzeja Stasiuka to boleśnie efektowna opowieść o śmierci, o zwyczajnej kropce na końcu życia. "Kiedyś nas nie będzie. Są ludzie i zdarzenia, które pomagają nam przyzwyczaić się do tej myśli. Bo to w końcu przychodzi. I to tak jakoś szybko i zwyczajnie, jakby za każdym razem było obok." Andrzej Stasiuk "Frazy Stasiuka, obsesyjnie oszczędne, przejmują jakimś przedziwnym ostatecznym smutkiem. Jest w Grochowie jak u Becketta – nic się nie da zrobić. Można jedynie pisać i mówić. Jak Stasiuk." Jacek Wakar, Krytyka Liberalna "Ta proza jest jak czarny likier." Marek Bieńczyk, Przekrój "Z tej książki nie sposób skreślić nawet słowo. Ta przepięknie zrytmizowana proza, której każde zdanie zapada w pamięć, każde słowo przeszywa. Stasiuk w najwyższej formie." Bartosz Marzec, Rzeczpospolita "Ta książka jest magicznym wezwaniem pomocy. I pomoc nadchodzi — z przeszłości, którą autor zaklina. Od babki, która wierzyła w duchy. Od ojca proletariusza, który godził się na swój los. Od zmarłego przyjaciela, który ’odleciał przez komin’. Stasiuk stawia tą książką rozpaczliwy opór wobec ’płynnej rzeczywistości’. Przywołuje na pomoc stare zaklęcia — on, ’syn ludu, który niegdyś swych zmarłych chował pod progiem. By ich mieć na wieki’.mieć dowód, iż ’żyliśmy prawdziwym życiem, nie?." Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza "Cztery nowe opowiadania o stracie, przemijaniu, o bliskich. Równocześnie wspomnienie o dzielnicy Warszawy, w której Andrzej Stasiuk się wychowywał i narodził jako pisarz. Poznajcie mapę tego świata, czytając Grochów." Cezary Polak, Wprost "Ta książeczka (niewielka, liryczna i pełna uroku) przypomina nieco zbiorek Fado, lecz też jedną z najbłyskotliwiejszych książek Stasiuka, czyli Duklę, która była medytacją nad rozpadem. Tutaj mamy rozpamiętywanie intensywności świata w obliczu śmierci. Powrót w ten nieprzeciętny moment życia, kiedy myślimy, że ’jesteśmy bohaterami powieści, która nigdy się nie skończy." Justyna Sobolewska, Polityka "Grochów to kulminacja nieprzystawalności, niemożliwe zderzenie przeciwieństw. Obwąchiwania przestrzeni, które – do czasu – ocala przed przemijaniem; i chłodnego rytmu upływających lat. Ziemskiej występowaniu, literackiego tropienia wspólnych być – mimo wszystko przecież z nadzieją, bo...