Podróże i przewodniki

• ISBN9788381036009
• Oprawabroszurowa
• AutorKowalska Kamila
• WydawnictwoPascal

#colosseum #romanholiday #vatican Kamila Kowalska autorka bloga Autostrada del Sole Który polski król ma w Muzeach Watykańskich swoją salę? Kto powiedział, że każdy ma taki Rzym, na jaki zasługuje? Ile fontann znajduje się w Ogrodach Watykańskich? Kto może służyć w gwardii papieskiej? Rzym i Watykan, czyli świeże spojrzenie na Stolicę Apostolską Po wyjeździe z Pascalem odkryjesz, że wszystkie drogi faktycznie prowadzą do Rzymu Rzymska ulica to teatr bez wyraźnego podziału na widza i widownię – każdy może być widzem, lecz i każdy może stać się oglądanym. Muzycy, śpiewacy, sztukmistrze, karykaturzyści, malarze prezentują często sztukę wysokiego lotu. I sądząc po natężeniu dźwięku monet wpadających do puszek, zarabiają nieźle. Ulica w Rzymie to zjawisko fascynujące. Choć statystyczny turysta pędzący za parasolem przewodnika, raczej nie ma czasu przysiąść np. Na schodach kościoła San Carlo, przy Via del Corso – aorcie Rzymu, by obserwować rozedrgane życie ulicy i choć na chwilę zatracić się, zapomnieć, że jest turystą. Polecam przynajmniej półgodzinną kontemplację różnorakości dźwięków, zapachów, kolorów, ludzkiej pomysłowości na zarobek czy sposób ubierania się. I w tym ostatnim temacie Włosi prawie za każdym razem na odziani na czarno (nawet na imprezę ślubną), a reszta świata – w kolorach tęczy. Beata Żarski, współautorka przewodnika. Tytuł Rzym i Watykan. Pascal Lajt Autor Kamila Kowalska Wydawnictwo Pascal EAN 9788381036009 ISBN 9788381036009 Kategoria Przewodniki turystyczne\Świat ilość stron 156 Format 11.5x19x0.9 cm Rok wydania 2020 Oprawa Miękka Wydanie 1 Waga 0.218 kg

• ISBN9788381272926
• Oprawabroszurowa
• AutorKacper Soszka
• WydawnictwoBernardinum

Początek XXI wieku w Birmie to być może początek znacznych przemian. Być może początek nowych nadziei, poszukiwania sprawiedliwości, ery demokratyzacji. Uśpiony kraj, zamknięty w dekadach ucisku rządów wojskowej junty, budzi się i kusi globtroterów wonią wszechobecnej niepewności. Jednym z nich jest autor powieści. Jego nieodparta chęć poszukiwania prawdy najprostszymi drogami kieruje wzrok do kraju nad Morzem Andamańskim. Już sam start nie upraszcza wędrówki. Kradzież oszczędności na dzień przed wyjazdem uruchamia lawinę obaw i napięć, ale też gwarancję przygody, podróży do miejsca, gdzie nie można nikomu ufać, choć wszyscy wydają się być życzliwi; gdzie ogarnia poczucie ciągłego strachu i politycznego zatęchłego klimatu, choć jest rześko i słonecznie. Jest to niewątpliwie miejsce nieznane, obce i nęcące. Odcięte od zachodniego świata, pozbawione podróżniczych portretów i publikacji dziennikarskich, niezrozumiałe dla obcych i niepozwalające się zrozumieć. Pierwsze dni wyprawy to zderzenie z systemem rządów, który brutalnie sprowadza na ziemię. Permanentna kontrola, wrażenie podążania ścieżką wytyczoną przez kogoś innego – trudno psychice pogodzić się z taką prawdą. W kraju, w którym nie można wypłacić z bankomatu pieniędzy, nie ma Internetu i nie działa sieć telefonii komórkowej, a wszystkie granice lądowe są zamknięte, co uniemożliwia skrócenie miesięcznego pobytu, trzeba liczyć na własne doświadczenie i wiedzę. Konieczność nocowania w nietanich rządowych hotelach zmusza do ucieczki na głęboką prowincję – w poszukiwaniu spokoju, beztroski, normalności. Jednak północ kraju okazuje się tylko powierzchownie odseparowanym od oczu aparatczyków Jasnego Słońca azylem. Wymuszona brakiem pieniędzy tułaczka rodzi więc ambiwalentne uczucia. Te jednak, z biegiem dni, pozwalają postrzegać Birmę w jej naturalnej postaci. Mieszkając w Lon Tonie, poznajemy obyczaje i tradycje państwa, uczymy się języka i życia w gęstej atmosferze niepewnego jutra. Z każdym dniem nad jeziorem Indawgyi oswajamy się z nową rzeczywistością i stajemy się mieszkańcami, a nie wędrowcami. Daje to natchnienie do rozpoczęcia drugiego okresu — wojaży wzdłuż rzeki Irawadi. Zaokrętowanie na towarowym promie nie przychodzi łatwo, ale za to wprowadza w melancholijny nastrój kolejnych dni. teraz z poziomu rzeki możemy zaznać tego, co niedostępne dla większości turystów. Proste, biedne życie; ciężka praca ludzi niemających energii do walki o wolność; obraz Trzeciego Świata, którego zwyczajność zatrze się z upływem najbliższych lat. Koleje losu niesione majestatyczną rzeką utożsamiają się z duchem Birmy. Główny bohater wpada w ckliwą pętlę, która tak nad wyraz pasuje do buddyjskiego środowiska. Wszystko jest spójne, wszystko zdaje się być częścią niekończącej sansary. Pamiętnik z podróży obejmuje jedynie trzynaście dni – krótki wycinek z birmańskiego pobytu i jeszcze mniejszy procent siedmiomiesięcznych wojaży po Azji Południowo-Wschodniej. Dlaczego akurat ten okres? Dlaczego tak znikom...