Pozostałe książki

• ISBN9788360748268
• Oprawabroszurowa
• AutorArkadiusz Meller,Patryk Tomaszewski
• WydawnictwoVon Borowiecky

Autorom niniejszego wyboru tekstów Karola Stefana Frycza należą się wyrazy uznania i podziękowania. Przywracają bowiem polskiemu czytelnikowi postać i myśl człowieka, którego na pewno warto poznać i zapamiętać. Gdyby Karol Stefan Frycz (1910-1942) nie został zamordowany przez Niemców w obozie Auschwitz, byłby na pewno jednym z największych publicystów i myślicieli politycznych XX-wiecznej Polski. Żył niedługo, lecz pozostawił dorobek, który sytuuje go pośród najzdolniejszych przedstawicieli młodego pokolenia obozu narodowego - obok Adama Doboszyńskiego i Jędrzeja Giertycha. To pokolenie marzyło o Polsce obfitej i zarazem katolickiej, próbowało ją kreować, widząc sens jej istnienia w obronie cywilizacji łacińskiej. Frycz był wielkim admiratorem baroku i kontrreformacji - ostatniej epoki, w której katolicyzm wykazał swą siłę ofensywną. Niniejszy wybór pozwala czytelnikowi w pełni poznać zasobność jego myśli - od historiozofii i poszukiwania tożsamości narodowej, poprzez politykę zagraniczną, po zagadnienia gospodarcze i społeczno ustrojowe. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

• ISBN9788360748343
• Oprawamiękka
• AutorArkadiusz Meller,Sebastian Kosiorowski
• WydawnictwoVon Borowiecky

Drugi dobór tekstów Adolfa Nowaczyńskiego pozostał tak skonstruowany, by zawierał realne najciekawsze artykuły autora „Małpiego zwierciadła”, pochodzące z lat 1926-1933, czyli z okresu nazywanego poprzez niego erą sanacji. Z racji nieprzejednanego stosunku Nowaczyńskiego do piłsudczyków, są to nieraz teksty szydercze, emocjonalnie naładowane. W 1934 r. O Nowaczyńskim pisali m.in.: Stanisław Cat–Mackiewicz: „Jeden z najruchliwszych i najwybitniejszych dziennikarzy Europy”. Adam Grzymała–Siedlecki: „Jest w jego pisaniu jakaś niezbadana tajemnica, więcej: jakaś magia stylu. Wszystko jedno, ile wierszy ma jego artykuł, jego studium, za każdym razem ma się wrażenie, że się je przeczytało zawarte w jednym jedynym zdaniu”. Władysław Tarnawski: „W pismach codziennych czyta się artykuły Nowaczyńskiego jednym tchem. Autor bowiem nie należy, dziś przynajmniej, do pisarzy wielomównych, daje myśli skondensowane. Czasem za dwoma słowami, ujętymi w nawias, kryją się całe horyzonty. To mistrz aluzji i skojarzeń”. Jan Emil Skiwski: „W każdym felietonie Nowaczyńskiego obserwuję coś, co nazwałbym budowaniem nawałnicy. Pisarz rozgrzewa się w miarę pisania; rośnie góra skojarzeń, zalewa nas jak olbrzymia fala morska, podnosi w górę i osadza na piasku. Wracać nie ma do czego, ale bujnięcie było dobre”.