Pozostałe książki

• ISBN9788365680433
• Oprawabroszurowa
• AutorBenjamin Walter
• WydawnictwoAletheia

Walter Benjamin (1892-1940) był niemieckim intelektualistą, pochodził z asymilowanej zamożnej rodziny żydowskiej. Od 1932 roku przebywał jednak poza terytorium Niemiec. Jego przedwcześnie zakończone życie (zmarł lub popełnił samobójstwo podczas ucieczki z Francji przed nazistami) zaowocowało obfitością pism, które złożyły się na,,dzieła skategoryzowane" liczące kilka tysięcy stron. Główne jego teksty zostały już przetłumaczone na język polski, lecz przekłady obejmują z zasady teksty o filozofii kultury i autobiograficzne (jak "Berlińskie dzieciństwo na przełomie wieków" czy "Dziennik moskiewski"). W niniejszym tomie przedstawiono dobór pism Benjamina dotyczących literatury. Tom obejmuje spektrum od czysto akademickiej pracy na temat pochodzenia języka przez analizy międzywojennego stanu literatury w Niemczech, Francji i Rosji aż po własne utwory literackie Benjamina. W wyborze podkreślono najczęściej teksty najdojrzalsze, z lat trzydziestych XX wieku. Wielka ich część nie była publikowana za życia autora i ukazała się dopiero w jego pośmiertnych dziełach skatalogowanych. Benjamin był pisarzem istotnie wszechstronnym. Jak się jednak wydaje, literatura stanowiła główną sferę jego zainteresowań, a własne próby literackie (opowiadania, satyry, dramaty, a nawet cykl kilkudziesięciu sonetów) zajmują widoczne miejsce w całokształcie jego dzieła. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

• ISBN9788363056537
• Oprawabroszurowa
• AutorBrecht Bertolt,Benjamin Walter,Steffen Thiemann
• WydawnictwoLokator

W 1933 roku Walter Benjamin i Bertolt Brecht spotkali się w Paryżu, gdzie postanowili napisać powieść kryminalną. Cel był jeden, ale motywacje rozmaite. Benjamin interesował się kulturą popularną, gdyż uważał, że jej dzieła pozwalają uchwycić przemiany współczesnego świata. Jeśli czytał powieści kryminalne, to dlatego, że traktował je jako historyczne dokumenty. Dla Brechta każda forma literacka stanowiła potencjalne narzędzie działalności artystyczno-politycznej. Przebierał w nich do woli, eksperymentował z kolejnymi gatunkami, traktując je jako środki produkcji. Powieść nigdy nie powstała. Autorzy poprzestali na szkicach, które zawierają lapidarne opisy kolejnych rozdziałów, wątków i scen oraz notatki na temat zdarzeń pobocznych. Zachowane dokumenty pozwalają się jednak zorientować w fabule utworu. Głównym bohaterem jest były akwizytor Karl Seifert, który para się szantażowaniem spółek akcyjnych. Jest człowiekiem zuchwałym, prowadzącym wyszukaną grę z instytucjami. Wykorzystuje ludzi, zwłaszcza kobiety, troszcząc się tylko o zyski. Gubi go to, co poprzez lata pozwalało mu robić szemrane interesy: arogancja. Feblik Benjamina i Brechta do kultury popularnej miał jednak granice. Żaden z nich nie poważał komiksów. Zaskakujące, biorąc pod uwagę potencjał tego gatunku. Steffen Thiemann, grafik i perfomer, zrobił im psikusa. Na podstawie notatek stworzył powieść graficzną. Aby oddać atmosferę epoki, posłużył się techniką drzeworytu. Jego czarno-białe ilustracje pozwalają nam wejść w trudny świat biurokracji z pierwszej połowy XX wieku i zderzyć się z jego absolutną komicznością, która nawet na chwilę nie przesłania najważniejszego bohatera drugiego planu, czyli niepokoju. Grzegorz Jankowicz Walter Benjamin (1892-1940) – niemiecko-żydowski filozof, teolog, teoretyk kultury, socjolog, krytyk literacki, eseista i tłumacz. Spektrum podejmowanych poprzez niego tematów i rozmach analityczny stawiają go w rzędzie najwybitniejszych i w ostatnich dekadach najistotniej wpływowych intelektualistów XX wieku. Dużo jego prac zostało opublikowanych w języku polskim, m.in. „Anioł historii. Eseje, szkice fragmenty”, „Ulica jednokierunkowa” (dwa różne przekłady), „Pasaże”, „Konstelacje. Dobór tekstów”. Bertolt Brecht (1898-1956) – niemiecki pisarz, dramaturg, teoretyk teatru, inscenizator, poeta. W latach 1924-1926 dramaturg i reżyser Deutsches Theater w Berlinie. W latach 1933-1947 przebywał na emigracji, od 1947 mieszkał w Niemieckiej Republice Demokratycznej. W 1949 roku założył Berliner Ensemble. Jego dramaty, proza, poezja i eseje wielokrotnie wydawane były w Polsce, m.in. „Opera za trzy grosze”, „Środek zaradczy”, „Matka Courage i jej dzieci”, „Powieść za trzy grosze”, „Opowiadania z kalendarza”, „Rozmowy uchodźców”.