Pozostałe książki

• ISBN9788323345633
• Oprawabroszurowa
• AutorJoanna Orska,Paweł Mackiewicz,Wojciech Browarny
• WydawnictwoWydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Część druga monografii Nauka chodzenia, szeregując artykuły w problematycznie zbieżne serie i zarazem dobierając autorów w bliskie pokoleniowo zestawienia, okazuje się dzięki przyjętej koncepcji wyrazista tematycznie i spójna kompozycyjnie. W tym przeglądzie różnorodnych neoawangardowych propozycji lat 60. I 70. I wprowadzeniu w poezję dwóch następnych dekad na plan pierwszy wysuwa się tym razem nie tyle relacja z przedwojenną wersją formacji, która była niezwykle ważna w pierwszym tomie Nauki chodzenia, ale aura politycznego zaangażowania oraz wszelkie paradoksy i niespójności poszczególnych awangardowych projektów, wynikające tak z lokalnych uwarunkowań „określonej epoki", jak i różnic rodzimego rodzaju awangardy, konfrontowanego tu z wydaniami europejskimi i amerykańskim, z uwzględnieniem zwłaszcza kontrkulturowego zaplecza formacji. Fragment recenzji prof. Dr hab. Joanny Grądziel-Wójcik Po lekturze drugiego tomu Nauki chodzenia stwierdzam jednoznacznie, że w niczym nie ustępuje on temu pierwszemu, konsekwentnie rozwija założenia całości projektu, składa się z wielu wnikliwych, znakomicie pomyślanych i napisanych tekstów. Przypominam w tym miejscu, że całe dwutomowe przedsięwzięcie jest efektem projektu badawczego, którego podstawy zostały gruntownie przemyślane w najdrobniejszych szczegółach. Nauka chodzenia to profesjonalnie przygotowana i napisana monografia zbiorowa, na którą składa się szereg głębokich, wnikliwych studiów analitycznych poświęconych „późnej awangardzie". To właśnie wysoki profesjonalizm zgromadzonych tekstów decyduje o tym, iż do tej książki będzie musiał sięgnąć każdy, kto w przyszłości zechce zajmować się podobną problematyką. Fragment recenzji prof. Dr. hab. Adama Dziadka O wpływie polityki na polską literaturę i sztukę lat 60. I 70., jak ponadto dekad sąsiednich, nie trzeba nikogo przekonywać. Polityczności ówczesnej literatury – nie wyłączając dorobku sukcesorów awangardy czy również po prostu rodzimych twórców neoawangardowych – nie sposób jednak ograniczać do jawnych czy zawoalowanych wypowiedzi pisarzy komentujących poczynania władzy ludowej. Nie można jej także sprowadzać do krytyki systemu, na rozmaite sposoby wpisywanej przeważnie w nowofalowe dezyderaty ideowe i artystyczne. Impuls polityczny – z reguły naruszający linie demarkacyjne między życiem w jego jednostkowym i społecznym rozmiarze a sztuką progresywną i jej autonomią – obecny był nie tylko w samej twórczości, lecz też w jej głębokich, niekiedy iście intymnych motywacjach. Bywał on we wyróznionym okresie podnietą do snucia refleksji o własnym miejscu w historii pozbawionej punktu oparcia w historiozoficznych dużych narracjach. Jeżeli bowiem poezja miałaby być niezgodą, jak u zarania lat 70. głosili członkowie grupy teraz, to niezgoda ta musiałaby dotyczyć iluzji i fałszu symbolicznego porządku, podtrzymywanych poprzez oficjalną kulturę. Musiałaby być niezgodą na złudzenie stabilizacji, maskującej powrót dawnych, historycznych zagrożeń i nabrzmiewanie nowych w pozornie jednolitym społeczeństwie przełomu lat 60. i 70. Fragment wstępu Pawła Mackiewicza Tytuł Nauka chodzenia Tom 2 teksty Autor Opracowanie Zbiorowe Wydawnictwo Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego EAN 9788323345633 ISBN 9788323345633 Kategoria Akademicka\Akademicka-mistrzowska ilość stron 340 Format 15.5x23.5x2.7 cm Rok wydania 2019 Oprawa Miękka ze skrzydełkami Wydanie 1 Waga 0.538 kg

• ISBN9788323344605
• Oprawabroszurowa
• AutorJoanna Orska,Paweł Mackiewicz,Wojciech Browarny
• WydawnictwoWydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

„Pierwszy tom monografii Nauka chodzenia. Teksty programowe późnej awangardy otwiera przed czytelnikiem przestrzeń badawczej refleksji nad polską neoawangardą literacką, zagospodarowując obszar - co może się wydać nieoczywiste - nieuporządkowany, domagający się opisu i umiejscowienia na mapie powojennych ruchów awangardowych. To książka szczególnie konieczna i zarazem uświadamiająca, jak niewiele dotąd napisano na temat awangardowe zorientowanej twórczości poetyckiej lat 60. I 70. Ubiegłego wieku, o której opowieść była dotychczas rozproszona lub wtłoczona pomiędzy narracje o powracającej po socrealizmie linii Przybosia, poezji lingwistycznej drugiej połowy lat 50. czy rozpoczynającej swą działalność dekadę później Nowej Fali". Fragment recenzji prof. Dr hab. Joanny Grądziel-Wójcik „Bohaterami książki są Adam Ważyk, Tadeusz Rożewicz, Witold Wirpsza, Tymoteusz Karpowicz, Krystyna Miłobędzka oraz Stanisław Dróżdż - twórcy, którzy w znaczący sposób wpłynęli na kształt nowoczesnej i ponowoczesnej (także najnowszej) liryki polskiej. Tytułowa »nauka chodzenia« rozumiana jest w sensie metaforycznym i zwraca uwagę na takie kategorie badawcze, jak miasto, biografia, ciało czy powszedniość - to właśnie one stanowią osnowę, wokół której zbudowane są poszczególne teksty składające się na tę nadzwyczaj niebanalną pracę. bez dwóch zdań stanie się ona jednym z ważniejszych opracowań na temat polskiej poezji neoawangardowej, publikacją, do której będzie musiał sięgnąć każdy, kto zechce w przyszłości zajmować się podobną problematyką". Fragment recenzji prof. Dr. Hab. Adama Dziadka Czy literacka neoawangarda istnieje? Czy jest możliwe mówienie o neoawangardzie w literaturze, skoro pojęcie to jest związane z interdyscyplinarnością i odrzuceniem zinstytucjonalizowanej formy sztuki? Z naszego punktu widzenia pokaźne jest to, że wszyscy bohaterowie Nauki chodzenia swoje najważniejsze wypowiedzi powiązane z powojenną poezją awangardową ogłaszali w. czasach tak ważnych dla światowej awangardy. Autorów wytwarzających najciekawsze z nich nazwałam „późnymi awangardzistami", posiadając na myśli jednocześnie ich „niewczesność" wobec ruchów światowej kontrkultury, jak i „późny" powrót ich głosów jako zasadniczych dla naszej kultury na przełomie XX i XXI wieku. Fragment wstępu Joanny Orskiej Awangarda w pierwszych dekadach XX wieku światopoglądowo i estetycznie ścierała się z kulturową tożsamością i sztuką mieszczaństwa, które jako klasa kształtowało nawyki kulturalne, kreowało popyt na dzieła artystyczne, formujeło własne sposoby ich odbioru i wartościowania. Neoawangarda środkowego PRL nie miała tak wyrazistego partnera czy przeciwnika. Porzuciła także niektóre modernizacyjne i przełomowe założenia swej poprzedniczki, awangardy początku stulecia. Na co dzień stykała się jednak z doświadczeniem umasowionej progresywności w życiu społecznym i kulturze, funkcjonowała w przestrzeni miejskiej, odnosiła się do jej parametry i symboli, formujeła koncepcję kultury i projektowała komunikację artystyczną z zasady dla mieszkańców miasta. Fragment wstępu Wojciecha Browarnego Tytuł Nauka chodzenia Tom 1 Autor Opracowanie Zbiorowe Wydawnictwo Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego EAN 9788323344605 ISBN 9788323344605 Kategoria Literatura\Literaturoznawstwo liczba stron 354 Rok wydania 2018 Oprawa Miękka

• ISBN9788393226740
• Oprawatwarda
• AutorGrzegorz Czekański,Jacek Bierut,Wojciech Browarny
• WydawnictwoFundacja im. Tymoteusza Karpowicza

Rozklad jazdy to ksiazka, która nie ma odpowiednika. Wprawdzie lokalnych antologii literackich rocznie wydaje sie w Polsce dziesiatki, lecz w ciagu ostatnich dwóch dekad nie powstal wsród nich projekt o podobnym rozmachu. Wydana przez Fundacje im. Tymoteusza Karpowicza ksiazka prowokuje do...