Pozostałe książki

• ISBN9788365680938
• Oprawabroszurowa
• AutorRoland Barthes
• WydawnictwoAletheia

Fragmenty, odniosły po ukazaniu się w 1977 roku niezwykły sukces rynkowy. Niezwykły i zaskakujący, bo to zakorzenione i w semiologii, i w literaturze dzieło profesora Collge de France Rolanda Barthes'a (19151980) stanowi niejakie wyzwanie wobec intelektu czytelnika. Zarazem jednak urzeknie go świeżością mówienia o sprawach miłości znacznych dla każdego. Książka ma strukturę słownika pojęć miłosnych (afirmacja, asceza, czułość, katastrofa), z których każde stanowi pretekst do minieseju. Patronem jest Goethe pomiędzy innymi z tego powodu, iż autor Cierpień młodego Wertera, wokół których krąży myśl Fragmentów, napisał swoją powieść, by zaradzić osobistemu kryzysowi. W dodatku u podłoża książki Barthes'a leży głęboko skrywany dramat osobisty. Być może to przydaje jej autentyczności, a dla podmiotów miłosnych jest źródłem inspiracji i cytatów. Fragmenty wystawiano również na scenie jednocześnie we Francji, jak i w Polsce. W głównej mierze jednak książka stanowi pomnik zmagania się naszej mowy z doświadczeniem miłości i odwrotnie. Dyskurs miłosny komponuje się mozolnie z fragmentów oświetlających doznania, aby się rychło rozłożyć, rozpaść przy pierwszym nieopatrznym ruchu języka. Nie umożliwia budowę spójnej opowieści ani rozprawy, co unaocznia nam zarazem kruchą naturę wszelkiego ludzkiego dyskursu. Tytuł Fragmenty dyskursu miłosnego Autor Roland Barthes Wydawnictwo Aletheia EAN 9788365680938 ISBN 9788365680938 Kategoria Literatura, Eseje, publicystyka literacka liczba stron 328 Format 205x145x35 mm Rok wydania 2021 Oprawa broszurowa

• ISBN9788365680686
• Oprawabroszurowa
• AutorRoland Barthes
• WydawnictwoAletheia

Roland Barthes (19151980), wszechstronny francuski interpretator kultury, w "Mitologiach", jednej z pierwszych swoich książek (1957) zebrał komentarze do bieżącej rzeczywistości, pisane w latach 19541956. Tropi tam mity codzienności, jakie nieustannie produkuje mieszczańska społeczność. Obserwuje zjawiska ze sceny politycznej, artystycznej, literackiej, komentuje zdarzenia z dziedziny sportu, religii, kulinariów, gospodarstwa domowego. Ich trudno uchwytną rzeczywistość pogłębia ironiczno-sarkastyczną perspektywą wysokiej teorii. Mitolog, łowca mitów, wychwytuje ich mistyfikacje, pasożytnicze przesłanianie jednych znaczeń innymi, ich ideologemy, ucieczkę w fałszywą naturę. Mitolog Barthes, trzeba przy tym pamiętać, zwyczajem ówczesnych francuskich intelektualistów czyni to również z krytycznej, klasowej perspektywy. Obserwacje i interpretacje powszedniego życia zawarte w części pierwszej (Mitologie) systematyzuje semiologiczna część druga (Mit dzisiaj): nasza rzeczywistość bezustannie obraca się w mit w unikalnym sensie tego pojęcia. Dla autora mit nie jest jakąś fundamentalną opowieścią, ale nową jednostką sensu nadbudowaną nad zwykłymi znaczeniami może być rzeczą, fotografią, tekstem. Jest mową w jej najszerszym sensie przekazu. Od tego wczesnego rozpoznania mityczności naszego życia był już tylko krok do postrukturalistyczych symulaków, imitacji i irrealności. W tym sensie "Mitologie" są kanonem historii humanistyki II połowy XX wieku, a zarazem błyskotliwie, czasem anegdotycznie ukazaną panoramą współczesnej codzienności. Tytuł Mitologie Autor Roland Barthes Wydawnictwo Aletheia EAN 9788365680686 ISBN 9788365680686 Kategoria Literatura, Eseje, publicystyka literacka ilość stron 396 Format 14,5x20,5 cm Rok wydania 2020 Oprawa broszurowa

• ISBN9788366102514
• Oprawamiękka
• AutorRoland Barthes
• WydawnictwoEperons-Ostrogi

Jeśli literatura jest, jak mi się wydaje, w sposób zasadniczy zarazem sensem zadanym i sensem nadanym, Racine jest z pewnością największym francuskim pisarzem; jego geniusz tkwi nie tyle w cnotach, które kolejno przyczyniały się do jego sukcesu (bowiem etyczna definicja Racine'a stale się zmieniała), ile raczej w niespotykanie mistrzowskiej dyspozycyjności, która pozwalała mu utrzymywać się bez końca w obszarze zainteresowania dowolnego języka krytycznego. Owa dyspozycyjność nie jest cnotą podrzędną, wręcz przeciwnie - jest istotą literatury, wyniesioną do paroksyzmu. Pisanie to akt zachwiania sensem świata, stawianie pośredniego pytania, na które pisarz, sięgając po ostatni suspens, powstrzymuje się odpowiedzieć. Odpowiedzi każdy z nas udziela sam, wnosząc w nią swoją historię, swój język, swoją wolność; ze względu na to, że historia, język i wolność nieustannie się zmieniają, odpowiedź, jakiej świat udziela pisarzowi, jest nieskończona: nieprzerwanie odpowiadamy na to, co zostało napisane bez względu na odpowiedzi, zaś sensy - kolejno potwierdzane, konfrontowane i zastępowane - znikają, choć samo pytanie pozostaje. [] Aluzja i asercja, milczenie dzieła, które mówi, i słowo człowieka, który słucha, oto nieskończone tchnienie literatury w nozdrza świata i historii. Racine genialnie obszedł się z regułą aluzyjności dzieła literackiego i dlatego angażuje nas w pełne odgrywanie asertywnej roli. Oznajmiajmy więc śmiało, każdy na rachunek swojej własnej wolności, prawdę historyczną, psychologiczną, psychoanalityczną lub poetycką Racine'a; wypróbujmy na Racinie, w imię jego milczenia, wszystkie języki, które podpowiada nam nasze stulecie; nasza odpowiedź nigdy nie będzie więcej niżeli ulotna, dlatego też może być pełna; dogmatyczni i odpowiedzialni zarazem, nie musimy jej chować za "prawdą" Racine'a, którą zdolne byłyby odkryć tylko (dlaczegoż to?) nasze czasy; wystarczy, że odpowiedź jakiej udzielamy Racine'owi włącza, daleko poza nami samymi, każdy język, którym nasz świat rozmawia z sobą samym, i który jest stanowczą częścią historii, którą sobie opowiada. *** Śmierć jest w tragedii tylko nazwą, składnikiem jakiejś gramatyki, określnikiem przeczenia. Wyjątkowo niejednokrotnie służy tylko zaznaczeniu najwyższego stopnia uczucia, jest jakby superlatywem, który oznajmić ma nadmiar słowem fanfaronady. Swoboda, z jaką postacie tragedii żonglują pojęciem śmierci (zapowiadając ją o mnóstwo częściej, aniżeli ginąc naprawdę), świadczy o tym, iż znajdują się jeszcze na dziecinnym szczeblu rozwoju ludzkości, w świecie, w którym człowiek nie spełnia się jeszcze w pełni. Całej tej żałobnej retoryce przeciwstawić trzeba słowa Kierkegaarda: "Im wyżej stawiany jest człowiek, tym straszniejsza jest śmierć". *** Wydaje się, że współczesna publiczność odbiera Racine'a w sposób czysto antologiczny: w Fedrze widzimy nie tyle Fedrę, ile postać Fedry, a choćby samą aktorkę, zadając sobie pytanie: jak z tego wybrnie? Wiadomo, że krytycy teatralni najczęściej datują swoje stulecie na podstawie Fedr, które widzieli. Tekst sam w sobie jest odbierany jako komplet części, w których decydujące znaczenie ma przyjemność, radosne wersy, znane tyrady unoszą się na tle mroku i znudzenia: to dla tej aktorki, tych wersów, tych tyrad przychodzi się do teatru; resztę znosimy w imię kultury, w imię przeszłości, w imię cierpliwie wyczekiwanej poetyckiej rozkoszy, jej miejsce bowiem zostało ugruntowane wiekami mitu racine'owskiego. Tytuł Racine Autor Roland Barthes Wydawnictwo Eperons-Ostrogi EAN 9788366102514 ISBN 9788366102514 Kategoria Literatura, Literaturoznawstwo ilość stron 320 Rok wydania 2021 Oprawa broszurowa