Pozostałe książki

• ISBN9788373837829
• Oprawamiękka
• AutorKULESZA WOJCIECH
• WydawnictwoSCHOLAR Wydawnictwo Naukowe

Mówimy o papugowaniu, małpowaniu, imitowaniu zachowań, o tym, iż dziecko jest kalką, kopią albo lustrzanym odbiciem rodzica. Ludzie naśladują swoje zachowania. Obserwujemy to zjawisko, patrząc na wiernych w trakcie ceremonii religijnych, dzieci na placu zabaw, żołnierzy podczas parady. Woody Allen nazwał tę hiperzdolność Leonarda Zeliga – głównego bohatera jego wspaniałego filmu – konsekwencją kameleona. W tej książce Autor opisuje to jedno z kluczowych i fascynujących ludzkich zachowań. Zastanawia się, co nam to zachowanie daje. Pyta: Czy każdy jest społecznym kameleonem? Czy różnimy się skłonnościami do naśladowania? Czy da się „tego" nauczyć i do czegoś „to" wykorzystać? Czy naśladownictwo może być destrukcyjne? Książka ta pokazuje wyjątkowo wszechstronny, wyczerpujący i analityczny przegląd psychologicznej literatury na temat naśladownictwa, a także jego wyznaczniko´w i konsekwencji. Jest to literatura szczególnie współczesna, nieraz dosłownie z ostatnich paru lat, zaś autor wykazuje się jej dogłębnym zrozumieniem i porusza się po niej z niezwykłą swobodą i erudycją. Książka pozwala czytelnikowi uzyskać pełną orientację we współczesnym stanie badań nad naśladownictwem i zbliżonymi zjawiskami. prof. Dr hab. Bogdan Wojciszke – fragment recenzji Wojciech Kulesza (...) jest autorem ogromnej liczby badań, z których część opublikowana została w prestiżowych czasopismach. Można więc śmiało powiedzieć, że jest ekspertem w tej dziedzinie. Nikt w Polsce nie wie na ten temat tyle, co on. (...) I nie udałoby się znaleźć kogoś, kto jest udoskonalonym niż Wojciech Kulesza znawcą tej tematyki. Książka mieści przegląd solidnego materiału empirycznego. Ilość badań (...) jest imponująca. Precyzyjność w wyszukiwaniu eksperymentów (...) budzi mój szacunek. Trudno wyszczególnić w literaturze światowej podobną pozycję dotyczącą psychologicznej perspektywy mimikry. prof. Dr hab. Dariusz Doliński – fragmenty recenzji Wojciech Kulesza jest wybitnym naukowcem i autorem kilku prekursorskich prac na temat wpływu naśladownictwa na ludzkie zachowanie i decyzje. Poczynione w ostatnich latach postępy w tej dziedzinie posiadają niewątpliwie związek z jego pracami. Drugą zaletą Wojciecha Kuleszy jest zainteresowanie badaniami terenowymi. Takie podejście w psychologii społecznej jest nadal zbyt rzadkie. prof. Nicolas Gueguen Wojciech Kulesza jest międzynarodowej klasy specjalistą w dziedzinie naśladownictwa i jednym z niewielu badaczy, którzy wnoszą do tej tematyki coś nowego. Jego badania odpowiadają na fundamentalne pytania o filary mimikry i sprytnie pokazują, jak mimikra sprawdza się w życiu. Wojciech nie „naśladuje" starszych badań nad naśladownictwem – twórczo je rozwija. prof. Rick van Baaren Prace Wojciecha Kuleszy na temat mimikry i naśladownictwa wzbogaciły naszą wiedzę na temat okoliczności, w których ludzie sprawnie tego rodzaju techniki stosują. Jego badania pokazują, że takie czynniki, jak świadomość tego, że jest się naśladowanym, ładność osoby naśladowanej znacząco wpływają na skutki mimikry. Bez jego prac w tym obszarze psychologii wiedzielibyśmy znacznie mniej o mimikrze i naśladownictwie. prof. Scott Wiltermuth Dr Kulesza, wykorzystując swą pokaźną wiedzę z zakresu mimikry, prowadzi fascynujące badania na temat relacji pomiędzy naśladownictwem, błyskotliwością fizyczną i zachowaniami prospołecznymi. prof. Tania Chartrand twórczyni efektu kameleona Wojciech Kulesza (ur. 1978) – doktor psychologii, pełni funkcję p.o. Kierownika Katedry Psychologii Społecznej i Międzykulturowej na Uniwersytecie SWPS Wydział Zamiejscowy w Poznaniu. Autor wielu artykułów dotyczących efektu kameleona opublikowanych w polskich i międzynarodowych czasopismach. Stypendysta tygodnika Polityka. W latach 2012–2013 przebywał na Florida Atlantic University (USA). W latach 2010–2013 związany z Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

• ISBN9788374534154
• Oprawatwarda
• AutorBruno Schulz
• WydawnictwoSłowo/obraz/terytoria

Bruno Schulz za każdym razem stał po stronie autorów, nawet gdy sam wcielał się w niewygodną dla siebie rolę krytyka. Nie chciał sobie „arrogować" porównującego i oceniającego spojrzenia znawcy, przedkładając nad nie sąd prywatnego konsumenta i amatora. Być może dlatego tom zawierający wszystkie jego szkice krytyczne liczy zaledwie czterdzieści dwa teksty. I być może dlatego w każdym z tych tekstów Schulz wykracza daleko poza horyzont tradycyjnych badań literackich czy codziennej praktyki recenzenckiej i podąża w stronę krytyki autorskiej, wykorzystującej narzędzia hermeneutyki, psychoanalizy i mitografii, by wydobyć z omawianego dzieła najgłębsze pokłady sensów. Szkice krytyczne Schulza, zarówno fundamentalne dla zrozumienia jego dzieła eseje, wnikliwe prace literaturoznawcze, jak i nieduże recenzje, przyczynki, notatki z lektury czy autoeksplikacje, potwierdzają, że był on jednym z najistotniej oryginalnych współczesnych interpretatorów literatury i sztuki. Pozwalają także sformułować jego prywatną filozofię literatury i credo artysty, których nigdy nie wyraził w swoim dziele wprost.