Pozostałe książki

• ISBN9780952173694
• Oprawatwarda
• AutorJózef Mackiewicz
• WydawnictwoKontra

Wszyscyśmy wtedy wiedzieli o rozgromie, o panicznym odwrocie i o tym, że mimo odezw i plakatów, Wilna nie obronimy. Pamiętam, w jakimś miejscu rozchyliła się nagle zasłona kurzu i ujrzałem tuż przy drodze, w zbożu leżący, rozbity samolot. Skrzydło aeroplanu sterczało bezradnie pośród kłosów żytnich. Za chwilę kurz przysłonił znów oczy. Ten widok jednak utrwalił się w mojej pamięci. Złamane skrzydło, jak symbol przegranej wojny sterczące w zbożu, widziałem przed sobą tego dnia, kiedyśmy wszyscy jechali w półsennej malignie zmęczenia i apatii na front. Było źle, a później coraz gorzej. Oddaliśmy Wilno bolszewikom i cofali dalej na południe. Już w pierwszej bitwie zapomniałem o złamanym skrzydle aeroplanu.***Często, pisząc o sprawie wileńskiej, lub stosunkach polsko-litewskich, nie możemy się w Wilnie zdobyć na chłodną rozwagę. To prawda. Może zbyt bezpośrednio odczuwamy te sprawy, tym niemniej przyznać musimy, że rozumiemy je głęboko i naszym naturalnym prawem jest zabieranie w tej materii głosu. Ale bywa, że uczucie goryczy przeważa w niektórych wypadkach nad możliwością roztrząsania rozumowanego. Wtedy piszemy nie z mózgu, a z serca. Myliłby się ten, kto osądza w czambuł, iż na dzisiejszej Litwie kowieńskiej nie powstała żadna nić łącząca ją z dawną Litwą historyczną, prócz godła państwowego. Widzieliśmy tam odruchy błyskotliwe i bliskie nam podejścia do tradycji. Przykładów można aby przytoczyć szereg. Czasem się zdaje, iż ot lada chwila znajdziemy coraz więcej wyrazów we wspólnym słowniku. I znów nagle, jak lodowata nawałnica, spada wieść z Kowna, która ostudza wszelki zapał.***Kochana, stara Ryga! W jej krętych, wąziutkich uliczkach przybrzeżnych, w jej ładownych towarami witrynach, wśród starych sreber i starych książek przyczaił się jeszcze Gemt beztroskiego handlu. Bywa wieczorem, z okna do okna, patrzą ku sobie na piętrze, zapalone pod abażurem lampy. Dorożka konna głośnym echem klepie po kamieniach. Bramy zawarte. Na moście palą się już cegliste latarnie i w przepięknym ich odblasku burzą się fale morza, napierając na fale Dźwiny. Kołyszą się barki u mola. Zabawne także są i niezgrabne holowniki. Z czerwonym światłem, głęboko siedząc w wodzie, krążą wokół wielkich statków jak wodne jamniki.Józef Mackiewicz Tytuł Dzieła T.31 Najstarsi tego nie pamiętają ludzie Autor Józef Mackiewicz Wydawnictwo Kontra EAN 9780952173694 ISBN 9780952173694 Kategoria Literatura, Eseje, publicystyka literacka ilość stron 656 Format 205x135 mm Rok wydania 2021 Oprawa twarda

• ISBN9788375764642
• Oprawatwarda
• AutorBeksiński Zdzisław
• WydawnictwoBosz

nieszablonowy pakiet czterech minialbumów „Beksiński. Rysunek", „Beksiński. Grafika", „Beksiński. Malarstwo", a także „Beksiński. Fotografia" w stylowym etui. Komp...

• ISBN9780952173687
• Oprawatwarda
• AutorJózef Mackiewicz
• WydawnictwoKontra

Wydaje się, iż z moralnego znaczenia zewnętrznych objawów rycerskości nie wszyscy zdają sobie sprawę. Najbłyskotliwiejszym bodaj przykładem jest hołd oddawany poległym w wojnie przeciwnikom. Na pewno zawiera moment szlachetnej pobudki, a więc moment wychowawczy, gest estetyczny, w pełni odpowiadający rycerskim tradycjom.... Trzeba przyznać, iż Niemcy robili to pięknie. Ich cmentarze poległych Rosjan na przykład, niewiele się różniły pod względem pietyzmu i wojskowej opieki, od cmentarzy żołnierzy własnych. Uzupełnianie krzyżów prawosławnych, stylizacja napisów, mówiących z reguły o śmierci bohaterskiej, mogłoby służyć za przykład takiej tradycji rycerskiej i świadczyć równocześnie o jednej z nielicznych, niestety, efektownych kart pokaźnej Wojny. Pomniki swym przeciwnikom wystawiali Niemcy równocześnie na swojej ziemi, jak obcej.... Zaborczy rząd rosyjski przejawiał też w tym kierunku pewną tolerancję. Oczywiście nie budował pomników żołnierzom polskich powstań, równie, jak my nie projektujemy dla poległych żołnierzy armii Dybicza czy Paskiewicza. Ale oto w roku 1914, na skwerku koło kościoła Św. Katarzyny, przy ul. Wileńskiej w Wilnie, stanąć miał pomnik poległym i zmarłym Francuzom z roku 1812.***Słowo szpieg było zawsze określeniem ujemnym, stanowiło o pewnego typu pogardzie tego zawodu. Z pewnego rodzaju złowieszczym lekceważeniem wymawialiśmy... Szpieg. Dlaczego? Wychowanym w tradycjach rycerskich, zdawało się nam, iż tylko człowiek otwarcie występujący do boju, jako równy z równym, zasługiwać może na szacunek, na słowa uznania i podziwu. Szpieg to jest człowiek za każdym razem przebrany, a więc ukrywający własne oblicze, działający cichaczem, a więc nie wystawiający własnej osoby na takie ryzyko. Poza tym musi być najczęściej podły, tchórzowaty, nikczemny, chytry. Powoli pojęcia te ulegały ewolucji. Dopiero duża wojna światowa pokazała nam prawdziwego szpiega. Jego znaczenie, jego poświęcenie, bohaterstwo często. Zasługi człowieka wywiadu, pojedyńczego człowieka równają się zasługom tysięcy często żołnierzy na froncie.... Stało się więc tak, że z jednej skrajności wpadliśmy w drugą i kult szpiega rozpowszechnił się w romansach, powieściach, pamiętnikach, publicystyce... Przesada! Zawód wprawdzie jest wyjątkowo niebezpieczny bardzo, lecz pracuje w nim jednak nieduża zaledwie liczba naprawdę ideowych, owianych patriotyzmem. Większość, jak poprzednio, tak i nadal pozostało płatnymi ajentami, sprzedającymi swą pracę, wiadomości i ryzyko życia za pieniądze.Józef Mackiewicz Tytuł Dzieła T.30 Gest rycerskiej tradycji Autor Józef Mackiewicz Wydawnictwo Kontra EAN 9780952173687 ISBN 9780952173687 Kategoria Literatura, Eseje, publicystyka literacka ilość stron 316 Format 205x135 mm Rok wydania 2020 Oprawa twarda

• ISBN9781838413514
• Oprawatwarda
• AutorJózef Mackiewicz
• WydawnictwoKontra

swym zwyczajem, nabytym od obcowania z naszymi chłopami, rzecz opowiem z ogródkami, od strony rynku końskiego począwszy. Kupiliśmy z sąsiadem na Ponarskim Rynku w Wilnie czarnego wałacha i poszli na Zawalną, róg Rudnickiej, gdzie, jak zapewne pamiętają wilnianie, był taki duży sklep żydowskiego rymarza. Właśnie żydek zdejmował miarę na chomąt, a ja ujrzałem w kiosku jakieś pismo w wydaniu zeszytowym, po polsku, pt. Nowe Widnokręgi. Zanim zdążyłem je otworzyć, zdarzył się wypadek, iż do komisariatu milicji wpłynął meldunek o ukradzeniu komuś tam karego konia. Milicjant wyszedł, ziewając (komisariat był tuż), łapą przytrzymał szczękę, błoto, ziąb, chmurno. Spojrzał w niebo, po czym w ulicę i dostrzegł mojego wałacha. Zaraz: cap! Do komisariatu.***Zgoła natomiast śmiesznie brzmią takie terminy jak czerwony car, czerwony absolutyzm itp. Terminy te stosowane są z wyraźną intencją, aby straszyć nimi modną dziś w świecie demokrację, w uczciwym czy udanym przekonaniu, iż dawne monarchie stanowiły antytezę prawdziwej demokracji. Argument taki może mieć choćby widoki powodzenia, bo ignorancja mas wzrasta w stopniu wprost proporcjonalnym do czytelnictwa, jakkolwiek stwierdzenie to wydać się może świętokradztwem. Ale tak już jest: polityczna demagogia w postaci druków nie uświadamia mas, a je ogłupia. W ten sposób dzisiejsze demagogiczne pojęcie demokracji stało się nie tylko pustym frazesem,często uciążliwym, otumaniającym reżimem, miast reprezentować ideały wolności i ideały demokratyczne. Gdyby się tak nie stało, to ludzie pamiętający jeszcze czasy sprzed roku 1914, choćby bez wystawiania swej odwagi cywilnej na próbę, musieliby głośno przyznać, iż swobody właśnie charakteru demokratycznego większe były pod berłami cesarskimi, niż w następnym okresie demokracyj i socjalizmów najróżniejszych odcieni, nie mówiąc już o narodowym socjalizmie Hitlera i komunistycznym socjalizmie Stalina.***Z tymi wadami wydaje się mi również tak, że wybraliśmy sobie za narodowe, takie z ich liczby (bo bez wad nie ma narodu), które od biedy idą najlepiej do twarzy. Jestem przekonany, iż częściej okłamujemy siebie właśnie, wytykając swoje rzekomo standardowe wady, aniżeli gloryfikując się w auto-panegirykach.Józef Mackiewicz Tytuł Dzieła T.33 Wrzaski i bomby Autor Józef Mackiewicz Wydawnictwo Kontra EAN 9781838413514 ISBN 9781838413514 Kategoria Literatura, Eseje, publicystyka literacka ilość stron 544 Format 205x135 mm Rok wydania 2021 Oprawa twarda

• ISBN9780952173656
• Oprawatwarda
• AutorJózef Mackiewicz
• WydawnictwoBdm

Ze wszelkich powracających na świecie z reguły powracają: myśli. Może dlatego, iż myśl nie ma w tym ani wyrachowania, ani celu. A ot, tak sobie, przy byle okazji, aby tylko powrócić. Jest na przykład jesień, liście żółkną. I nagle ni z tego, ni z owego myśl powraca do jakiejś tam byłej jesieni. Tak się złożyło raptem. Do zanotowanej kiedyś w mojej książce Bunt rojstów. Bardzo dawno temu. Ani tej jesieni nikt pamiętać nie może, a i książki nie pamięta, bo i po co ona komu?Ciężko się zamykają powieki dnia i długo trwa szarość wieczorna. Noc się przywleka ospale, jakby spać się jej nie chciało. Nu! paszoł Koń pobiegł raźniej po miękkim gruncie. Z pól pociągnęło zapachem przejrzałych kwiatów, i czut' jakby miodem od nich. Odwieczne, dwurzędne szeregi brzóz skłaniają się ku sobie koronami, gdzieniegdzie pożółkłym listeczkiem, lecz zamknąć sklepienia nad drogą nie dadzą rady, bo trakt jest szeroooki. Nad końskim łbem kołysze się duha, a powyżej pierwsze gwiazdy.Ładny trakt.- On i piękny, on i komfortowy. Cienia daje, jest gdzie konia popaść, i dla ludzi także samo tropinka między drzewami.Pojechali w ciemniejącą noc. Wielka cisza wokoło. Czasem sowa się odezwie.Nic nie wiem o człowieku, który mnie wiezie, i on o mnie nie wie nic, choć dwóch nas tylko na tej furmance, w tej pustce, ciszy i nocy. (...)Z wolna, szczególnie z wolna, w takt chrzęstu kopyt po miękkiej ziemi, rozwijać się zaczęła rozmowa i szła między nami ze wszystkimi skrętami drogi, a drogę mieliśmy długą, jak długa jest noc jesienna.Józef Mackiewicz Tytuł Bunt rojstów Autor Józef Mackiewicz Wydawnictwo Kontra EAN 9780952173656 ISBN 9780952173656 Kategoria Literatura, Literatura faktu, reportaż liczba stron 368 Format 138x206x36 mm Rok wydania 2019 Oprawa twarda

• ISBN9780952173649
• Oprawatwarda
• AutorJózef Mackiewicz
• WydawnictwoBdm

Daleko byśmy odbiegli od tematu niniejszej książki, gdybyśmy chcieli rozważać objawione Prawdy Boże i wchodzić w ocenę komentarzy ludzkich. To nie jest celem tej pracy. Celem jest zarejestrować fakty dla laika przystępne, oczywiste dla oka, świadomości i sumienia prostego człowieka,...