Książki dla dzieci

• ISBN9788379151011
• Oprawamiękka
• AutorNele Moost
• WydawnictwoSkrzat

Każdy wie, że nie wolno kłamać – wie w dodatku to i niewiele znaczący kruk. Ale zdarzają się takie sytuacje, iż kłamstwo nasuwa się samo. A gdy się już zaczęło kłamać, dość trudno jest z tym skończyć. Kruczek, dzik, borsuk i miś Edzio jadą na wakacje do cioci dzika na wieś. Okazuje się, iż zabrali ze sobą potajemnie wszystkich przyjaciół. Trzeba ich teraz przemycić, ukryć, nakarmić i znaleźć dla nich miejsce do spania. Znikomy kruk już w pociągu uczy wszelkich, jak się buja ciocię. Lecz czy jest to korzystne rozwiązanie? Przekonajcie się sami, czytając tę przezabawną historię!Bestsellerowa kolekcja książek Nele Moost o przygodach niewiele znaczącego kruka. Dopełnieniem humorystycznych opowiadań są barwne i szczegółowe ilustracje Annet Rudolph. Bohaterem serii jest minimalny kruk Skarpetka. Choć nie zawsze postępuje zgodnie z ogólnie przyjętymi normami, to szczególnie ochoczo je poznaje. Każde opowiadanie mieści cenny morał, niewielki kruk m.in. Uczy się, jak być najgrzeczniejszym zwierzątkiem w całym lesie, oraz poznaje wartość przyjaźni.Książki o małym kruku cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Opowiadania, przetłumaczone na sporo języków, zdobyły już rzeszę miłośników. Mali czytelnicy mogą utożsamić się z niesfornym krukiem, zdobywając jednocześnie cenną wiedzę. Zapraszamy do świata Skarpetki. Zagwarantujemy rewelacyjną zabawę przy lekturze! Tytuł Czy warto kłamać nieduży kruk Autorzy Nele Moost, Annet Rudolph Tłumacz Monika Wac Wydawnictwo Skrzat EAN 9788379151011 ISBN 9788379151011 Kategoria Książki dla dzieci\Literatura kolekcja śladowy kruk ilość stron 32 Format 20x0.3x27.5 cm Rok wydania 2014 Oprawa Miękka Wydanie 1 Waga 0.183 kg

• ISBN9788364634178
• Oprawatwarda
• AutorMalina Prześluga
• WydawnictwoTashka

Czar Rumaka Romualda Któż nie zna albo nie lubi bajek... O zamkach, pięknych, więzionych w wysokich wieżach królewnach i przygodach dzielnych rycerzy, którzy, pokonując niemało przeszkód, przybywają im na ratunek, a wszystko dobrze się kończy. Czas zatem na bajkę - jednak inną od wszystkich znanych. Bo oto jej bohaterem, dość nieprzewidzianie nawet dla siebie samego, zostaje nie rycerz, a jego koń - Romuald. Wzywany na ratunek, spieszy wyzwolić - jak mu się wydaje - piękną królewnę przetrzymywaną w... No właśnie - nie w wieży, a w wieżowcu. Gdy pokonuje wszelkie przeciwności i dociera na miejsce, potrzebującą pomocy okazuje się być mucha o imieniu Marzena. W,,Rozczarowanym Rumaku Romualdzie" z sporym wdziękiem zostaje złamany schemat bajek dotyczący obsady ról, rekwizytów, przebiegu zdarzeń. Współczesność miesza się z baśniowością, codzienność z niezwykłością. Przyjemność w poznawaniu tej opowieści odnajdą równocześnie dzieci, jak i towarzyszący im w czytaniu dorośli. Malina Prześluga stworzyła bowiem istotnie zabawną, ciepłą i mądrą przypowieść o tym, że każdy może zostać bohaterem, a najmocniej pospolite okoliczności mogą wyzwolić w nim niepospolite cechy. Też o tym, że rozczarowanie rzeczywistością i samym sobą wynika z projekcji wyobrażeń i oczekiwań na codzienne życie, z potrzeby przeżywania niezwykłości, ale też z przywiązania do schematów, nadawania znaczenia dekoracjom, zamiast temu, co się w ich otoczeniu dzieje. To prosta i lekko opowiedziana historia o budowaniu wiary w siebie, dojrzewaniu do samodzielności i radości z odkrywania własnej sprawczości. Tę opowieść nie tylko korzystnie się czyta, lecz i z wielką przyjemnością ogląda. Przemawiające kolorami (choć w stonowanej tonacji) i geometrycznymi kształtami ilustracje fantastycznie komponują się z wartką akcją. Pomysłowy skład powoduje wrażenie,,wychodzenia" czytelnikowi na spotkanie, by porwać go i pozwolić mu być jeszcze bliżej akcji, stać się jej częścią.Warto czytać bajki - dzieciom i z dziećmi. Zwłaszcza te mądre i prawidłowo napisane. O szczęściu można zaś mówić, gdy trafi się w dodatku na historię zaskakującą, brawurową i zabawną - taką, jak,,Rozczarowany Rumak Romuald". Recenzja: Anna Stasiak

• ISBN9788364634208
• Oprawatwarda
• AutorMalina Prześluga
• WydawnictwoTashka

"Ziuzia, czyli rzecz o rewolucji i ewolucjiCzy pamiętacie dziewczynkę z jednym okiem szarym, a drugim zielonym? Której pomysły przychodziły do głowy przez pępek? Tak, to właśnie Ziuzia. Wraca odrobinę starsza – ma już 8 lat, mierzy się z nowymi sytuacjami, kształtuje swoje podejście do nich. Nie przestaje być uroczą, całkowitą fantazji dziewczynką,teraz jest jeszcze bardziej rezolutna, bo mnóstwo się u niej zmieniło, a poza tym starszeństwo zobowiązuje… Tak, tak – Ziuzia traci pozycję najmłodszej w rodzinie, gdy pojawia się maleńki braciszek, który „prawdopodobnie ma na imię Staszek”, bo wszyscy i tak nazywają go Fistaszkiem. Ziuzia staje się coraz bardziej świadoma występowania „dorosłych” problemów i konfrontuje się z nimi najlepiej jak potrafi. Nie tylko więc znajduje się w roli przeciętnej siostry, lecz też na przykład mediatorki w sytuacji konfliktu zmęczonych nowymi obowiazkami rodziców. Musi zdecydować, czy chce chodzić do szkoły (bliska jest bowiem jej rzucenia), ale też oswoić się z rolą… dziewczyny swego chłopaka, bo i wątek pierwszych szkolnych sympatii się tu pojawia. Nie bez przyczyny trzeci tom opowieści nosi tytuł „Ziuzia i dom na głowie”. Można odczytywać go dwojako: jako wywrócenie do góry nogami dotychczasowego porządku, bo taką małą rewolucją za każdym razem jest pojawienie się dziecka w rodzinie, lub jako określenie nowej sytuacji, w której znalazła się Ziuzia, przyjmująca na siebie różne problemy i obowiązki z tej rewolucji wynikające. Malina Prześluga po raz kolejny udowania niezwykłe wyczucie dziecięcego świata i jego problemów, równocześnie potwierdza dar opowiadania o nim w sposób wspaniale bezgrzeszny: bez infantylizmu, czułostkowości, nienaturalności, dydaktyzmu. dzięki czemu znakomicie trafia w odbiór tak przez dzieci, które mogą identyfikować się z Ziuzią i poprzez pryzmat jej przygód konfrontować się z rzeczywistością, jak i dorosłych, którym „Ziuzia” może być pomocna w kontakcie i ulepszonym zrozumieniu swych dzieci, może być wsparciem przy wspólnym rozwiązywaniu z nimi poważnych – bo niejednokrotnie tak przecież poprzez nie odbieranych – problemów. Malina Prześluga nie porusza błahych problemów ani nie opisuje ważnych spraw w błahy sposób. Z dużą lekkością, lecz i wyczuciem zajmuje się sprawami istotnymi tak z perspektywy dzieci w wieku wczesnoszkolnym, jak i ich rodziców. Na przykład niezwykle umiejętnie wplata wątek postawy wobec odmienności – bez jednej fałszywej nuty czy nachalnego dydaktyzmu porusza kwestię otwartości i tolerancji. Uczy też samodzielności i odpowiedzialności. „Ziuzia i dom na głowie” jest jak jej bohaterka: pogodna, ale z nad wyraz wyrazistym charakterem, o nieskrępowanej wyobraźni i konkretnie zindywidualizowana, żeby nie powiadzieć – niezależna. Ta wyczekana pozycja nie zawiedzie wielbicieli Ziuzi i znów podsyci ochotę na więcej, na kolejne opowieści. niewątpliwie będzie kochana przez dzieci potężnie, jak poprzednie dwie części opowieści. Zaskarbi sobie również sympatię rodziców, bo będzie nieocenioną pomocą w radzeniu sobie z dziecięcymi problemami: niechęcią do szkoły czy zazdrością o młodsze rodzeństwo. Tytuł Ziuzia i dom na głowie Autor Malina Prześluga Wydawnictwo Tashka EAN 9788364634208 ISBN 9788364634208 Kategoria Książki dla dzieci\Literatura kolekcja Ziuzia liczba stron 56 Format 24.5x33x1.2 cm Rok wydania 2016 Oprawa Twarda Wydanie 1 Waga 0.683 kg

• ISBN9788364634192
• Oprawatwarda
• AutorMalina Prześluga
• WydawnictwoTashka

Dziób w dziób, czyli wznieść się nad podziały Podziały istnieją wszędzie - dodatkowo w świecie zwierząt. Można być najdzielniejszym wróblem, a jednak nie dostąpić zaszczytu zbratania się z puszącymi się gołębiami. Wojownicze gołębie posiadają zaś nikłe szanse na pokojowy dialog z polującymi na nie kotami. Czy w takim świecie jest szansa na zgodne współistnienie, a nawet międzygatunkową przyjaźń$558 Na łamanie barier i przekraczanie granic$559 Oto historia: wróbel Przemek, odrzucony poprzez swoje najbliższe otoczenie, obciążające go winą za śmierć brata, próbuje zbliżyć się do stadka gołębi - bandy, jak same siebie nazywają. Stanowią one zwartą grupę, do której nie chcą nikogo dopuścić (zwłaszcza niewiele poważanego wróbla), a łączy je wspólny cel - okrutne pomszczenie przyjaciela, zjedzonego, jak sądzą, poprzez podwórkowego kota. W dramacie Maliny Prześlugi niemało musi się wydarzyć, by ptaki - niezależnie od swej przynależności - zaczęły współpracować ze sobą,,dziób w dziób", a kot poskromił swój łowiecki instynkt. Jednak początkowo wydaje się to niemożliwe, dzięki odważnemu, uczciwemu i wrażliwemu wróblowi wszystkim (łącznie z nim samym) udaje się przekroczyć przeróżnego typu bariery: wewnętrzne, zewnętrzne, wyimaginowane i rzeczywiste. Dopiero wzajemne poznanie i odwołanie się do wspólnoty doświadczeń, podziw jednakowych przeżyć za równoważne, niezależnie od tego, czyim były udziałem - dumnego gołębia, czy mniej stanowczego w ptasiej hierarchii wróbla, inicjuje kruszyć bariery zbudowane ze stereotypów i destrukcyjnych podziałów. Aby tak się stało, do spełnienia konieczny był jeden warunek: po stronie teoretycznie silniejszej gołębicy musiała stać empatia. Tym zaś gołębiom, którym jej zabrakło, potrzebna była wola dialogu. Skoro bowiem nie miały możliwości odwołać się do wspólnoty przeżyć, by uznać wróbla za,,swego", skruszyć usztywnioną uprzedzeniami niechęć mogły tylko przyjęciem racjonalnych argumentów odnoszących się do wyznawanych wartości: odwagi, honoru, braterstwa. Jakkolwiek poruszane poprzez dramat tematy nie są błahe (odrzucenie poprzez matkę, wykluczenie poprzez grupę, niszcząca siła stereotypów i uprzedzeń, radykalizm, łatwość jednoczenia się wokół złych spraw), to inteligentne podanie ich przez Prześlugę bez cienia dydaktyzmu usprawnia przyswojenie, a choćby dostarcza zabawy, przy tym ani przez moment nie odbiera im wagi czy znaczenia. Umiejętna stylizacja języka i zachowań bohaterów celnie oddaje ich postawy i charaktery, zgrabnie buduje pełnokrwiste postaci. Całości dopełnia oryginalne wydanie dramatu stylizowane na szkicownik scenografa spektaklu. Nie jest to jednak tylko stylizacja: książka posiada autentyczne szkice i fotografie z przygotowań do przedstawienia, a jej koncepcję graficzną opracował autor scenografii do spektaklu i twórca występujących w nim lalek - Robert Romanowicz. Świetnym zabiegiem sprzyjającym zabawie i edukacji jest opatrzenie partii dialogowych symbolicznymi przedstawieniami wszystkich postaci. Niezaprzeczalnie rozszerza to dynamikę odbioru zapisu, a także usprawnia czytanie dramatu z podziałem na role.,,Dziób w dziób" to pozycja dla dzieci w wieku szkolnym, dla których odniesienie do problemu rywalizacji, budowania pozycji w grupie rówieśniczej czy odrzucenia poprzez nią będzie czytelne, a jednocześnie skłoni je do refleksji na wyższym, bardziej ogólnym poziomie, prowadzącej do samodzielnych wniosków. Ze względu na tematykę i sposób podania ponadto dorosły czytelnik nie będzie zawiedziony lekturą. I choć odwołanie do świata ludzkiego jest tu oczywiste, oserwując zdolność zwierzęcych bohaterów do koncyliacji i szczęśliwe zakończenie ich historii, chciałoby się powiedzieć: gdybyż to było możliwe wśród ludzi... Recenzja: Anna Stasiak Powyższy opis pochodzi od wydawcy.