Podróże i przewodniki

• ISBN9788381220286
• Oprawamiękka
• AutorAgnieszka Szymańska
• WydawnictwoOficyna Wydawnicza Rewasz

280 stron tekstu, 65 fotografii kolorowych, 66 fotografii czarno-białych, 5 rysunków, 32 mapki i planiki, barwne mapki przeglądowe Czarnogóry i gór Durmitor. Przewodnik opisuje jedną z dawnych republik związkowych Jugosławii, aktualnie niepodległe państwo — Czarnogórę, sto lat temu zwaną również Montenegro.Czarnogóra, znikomy kraj położony między Chorwacją, Bośnią, Serbią i Albanią, obfituje w niezwykłe kontrasty. Od południowego zachodu zamyka ją typowe adriatyckie wybrzeże z ładnymi nadmorskimi krajobrazami, komfortowymi hotelami, plażami i urodziwymi zabytkowymi miasteczkami pamiętającymi czasy potęgi Republiki Weneckiej. Podupadła w wyniku trzęsienia ziemi i konfliktów związanych z rozpadem Jugosławii, czarnogórska riwiera odzyskuje w prędkim tempie swą dawną popularność i na dodatek w polskich biurach podróży nietrudno o oferty wczasów w tamtejszych kurortach. Dalej w głąb lądu ciągnie się wyżyna o charakterystycznym, nieco posępnym krajobrazie krasowym, przywodzącym na myśl sceny z Dzikiego Zachodu (właśnie w tych stronach Włosi kręcili swoje spaghetti-westerny). Tu przez sporo wieków toczyła się historia Czarnogórców — niewielkiego, ale nieugiętego górskiego ludu, bodaj jedynego na Bałkanach, który nigdy do końca nie uległ potędze otomańskiej Turcji. Teren obfituje w interesujące zjawiska krasowe i pamiątki historyczne. Dla fanów dzikiej przyrody niezwykle interesującym miejscem jest obszerne Jezioro Szkoderskie, nad którym żyją nawet… pelikany. Północno-wschodnią część Czarnogóry zajmują pasma górskie o różnej wysokości i charakterze, stanowiące — ze względu na niepokaźne zagospodarowanie — prawdziwe wyzwanie dla turystów lubiących samodzielność. Nieszablonową atrakcję stanowią nad wyraz głębokie kaniony rzeczne. W największym i najpiękniejszym z nich kanionie Tary organizowane są spływy raftingowe trwające nawet dwa dni. Pierwsza część przewodnika to dość obszerny,dostępny zarys geografii i historii Czarnogóry. W rozdziale „Vademecum turysty" ujęto podstawowe dane poręczne dla turysty, m.in. O możliwościach dojazdu i zakwaterowania, koniecznych formalnościach itp. Oraz o możliwościach uprawiania rozmaitych rodzajów turystyki i aktywnego wypoczynku, ważniejszych imprezach kulturalnych, religiach i języku. Część krajoznawcza składa się z trzech rozdziałów, obejmujących kolejno: wybrzeże, wyżynę krasową, a także góry. Istotnie dużo miejsca poświęca autorka otoczeniu Zatoki Kotorskiej, a także najpopularniejszym i najlepiej zagospodarowanym turystycznie górom Durmitor, w których opisuje większość znakowanych szlaków turystycznych. Tytuł Czarnogóra. Przewodnik wyd. 6 Autor Agnieszka Szymańska Wydawnictwo Oficyna Wydawnicza Rewasz EAN 9788381220286 ISBN 9788381220286 Kategoria Przewodniki turystyczne\Świat ilość stron 280 Format 12x16.5x1.8 cm Rok wydania 2020 Oprawa Miękka Wydanie 6 Waga 0.288 kg

• ISBN9788381035118
• Oprawamiękka
• AutorTomasz Prange-Barczyński
• WydawnictwoPascal

Tomek wie o winie wszystko. Pisze o nim tak, jak lubię. Kojarzy je z ludźmi, którzy je tworzą, i miejscem, z którego pochodzi. Jego opowieści powodują, że chce się tam być. I iż chce się żyć niepośpiesznie i zmysłowo. Marek Kondrat Moja rodzina produkuje wino w Toskanii od pięciuset lat. Ja piję wino od prawie pięćdziesięciu. Nadal nie potrafię mówić o nim z taką wiedzą i pasją, jak Tomasz Prange-Barczyński. Tessa Capponi-Borawska Autor wspaniale pisze i woli ładnie o winie opowiadać, niżeli nudno wykładać. Tym zaletom zawdzięczamy książkę, która zaciekawi każdego – nowoczesnego i debiutującego – miłośnika wina. Gawęda łączy się świetnie z poradami, przeczytajcie niezbędnie, zanim wypijecie. Marek Bieńczyk Tej książki należy używać z umiarem. Bez względu na to, czy chciałabym się wybrać w czasie wakacji do muzeum, czy na Oktoberfest, z Europą na winnych szlakach i tak ostatecznie wylądowałabym w piwnicy u winiarza. Agnieszka Kręglicka Największa życiowa przyjemność? Degustacja wina w miejscu jego pochodzenia! Znany dziennikarz i krytyk winiarski, Tomasz Prange-Barczyński, zabiera czytelników w podróż po winnicach Europy. Odwiedza równocześnie miejsca znane, takie jak Tokaj czy Toskania, jak i te mniej modne, jak Carnuntum i Lavaux. pokazuje winiarzy i winnice w kontekście kultury i historii poszczególnych regionów. Szlak jego podróży wiedzie przez trzynaście europejskich krajów aż do… Polski, w której dodatkowo producenci powoli otwierają się na przyjęcie podróżnego. To opowieść o winie, ale i o człowieku, który je robi. Lekka, świetnie udokumentowana, inspirująca –ta książka to niezbędnik dla każdego miłośnika wina! Tytuł Europa na winnych szlakach od winnicy do winnicy Autor Tomasz Prange-Barczyński Wydawnictwo Pascal EAN 9788381035118 ISBN 9788381035118 Kategoria Przewodniki turystyczne\Świat ilość stron 368 Format 16.5x23.5x2.6 cm Rok wydania 2019 Oprawa Miękka Wydanie 1 Waga 0.704 kg

• ISBN9788381220460
• Oprawamiękka
• AutorStanisław Kryciński
• WydawnictwoOficyna Wydawnicza Rewasz

"I był Beskid, i były słowa zanurzone po pępki w cerkwi baniach rozłożyście złotych, smagających się wiatrem do krwi"W tej książce nie ma poezji. Jest natomiast rzetelna i aktualna informacja o paru setkach świątyń obrządku greckiego, które istniały w bieszczadzkich dolinach. Były wśród nich cerkwie znane i często odwiedzane, jak ponadto zupełnie nieznane i zapomniane. Po polskiej stronie kordonu większość cerkwi uległa zagładzie, po ukraińskiej stronie zwykle przetrwały bez obszerniejszego szwanku. Książka opisuje świątynie istniejące i nieistniejące. Autor także nie przejmuje się zbytnio linią graniczną - Bieszczady stanowią dla niego jednorodną całość, zaś nieprzenikliwa do niedawna granica, jest tylko pozostałością po Stalinie.Cerkwie od wieków stanowią nieodłączny element krajobrazu południowo-wschodniej Polski.Ich specyficzna architektura, wytworzona na styku Wschodu i Zachodu, należy do najciekawszych zjawisk w europejskiej kulturze. Każda wieś miała swoją cerkiew, jeśli nie parafialną, to przynajmniej filialną. W ciągu wieków powstały ich setki. Były przeważnie drewniane; podwyższali je miejscowi cieśle. Każda z nich stanowiła niepowtarzalne dzieło wiejskiego budownictwa. Po wysiedleniach ludności ukraińskiej, przeprowadzono w latach 1947-1956 planową akcję rozbiórki zabudowy opuszczonych wsi. Na terenie ówczesnego województwa rzeszowskiego rozebrano w tamtych latach ok. 300 cerkwi. Większość ikon i sprzętów liturgicznych przepadła; padła łupem złodziei albo została zniszczona.Zamiarem Stanisława Krycińskiego jest opisanie cerkwi z terenu całej dawnej greckokatolickiej diecezji przemyskiej w rozbiciu na poszczególne dekanaty. Tych, które można zobaczyć i tych, których już nie ma. Cerkwie z terenu Bieszczadów mają być pierwszym tomikiem kolekcji. Niniejszy tomik mieści opis świątyń greckich, które znajdowały się na terenie dekanatów: baligrodzkiego, ciśniańskiego, leskiego, lutowiskiego, łupkowskiego, turczańskiego, ustrzyckiego i żukotyńskiego. Ponieważ zaś granice dekanatów nie pokrywają się z aktualną granicą państwową, zasięg książki wykracza poza nią i obejmuje cerkwie położone na wschodnim brzegu Sanu i u źródeł Dniestru. Tytuł Cerkwie w Bieszczadach wyd. 2021 Autor Stanisław Kryciński Wydawnictwo Oficyna Wydawnicza Rewasz EAN 9788381220460 ISBN 9788381220460 Kategoria Przewodniki turystyczne\Polska ilość stron 304 Rok wydania 2021 Oprawa Miękka Wydanie 4

• ISBN9788366699434
• Oprawatwarda
• AutorStanisław Kryciński
• WydawnictwoLibra PL

Opisana tu część Bieszczadów wciśnięta jest pomiędzy pasmo graniczne a dolinę Sanu - od jego źródeł aż po Rajskie. Podczas przymusowych wysiedleń ludności ukraińskiej do USRR prowadzonych w latach 1945-1946 deportowano niewiele ponad połowę tutejszej populacji. Ludzie wydajnie kryli się w lasach i uciekali na słowacką stronę. Ówczesną granicę państwową ze Związkiem Sowieckim stanowił San, dlatego dotarcie w te tereny realne było jedynie od strony Wołkowyi i Cisnej i to wąskimi drogami marnej jakości. Wysiedlenia utrudniała również ukraińska partyzantka, atakująca oddziały wojskowe, które miały je przeprowadzić. W efekcie skierowano tu widocznie obszerniejsze siły Wojska Polskiego, które latem 1947 r., w ramach akcji,,Wisła", wywiozło pozostałych mieszkańców na tzw. Ziemie Odzyskane. Oddziały UPA zostały rozbite albo zmuszone do opuszczenia tego terenu. Nikt tu nie pozostał, a większość zabudowy została spalona lub rozebrana. Dopiero kilkanaście lat po tych wydarzeniach, wraz z nowymi osadnikami zaczęło wracać tu życie. Te puste przestrzenie zawłaszczone przez bujną przyrodę są atrakcją dla turystów. Bowiem to w bieszczadzkich dolinach pozostały wyraźne ślady wsi istniejących tu co najmniej od XVI w. Można je podziwiać wędrując poprzez Hulskie, Krywe i Tworylne. W tym ostatnim zobaczymy imponujące pozostałości dworskiej zabudowy, ruiny niemieckiej strażnicy i dwa cmentarze. Wyśmienicie zachowane ślady dawnej wsi czekają na nas w Berehach Górnych, a tamtejszy cmentarz przyozdabia niepowtarzalny nagrobek Hrycia Buchwaka. Na wyobraźnię działają także odkryte spod warstwy roślinności pozostałości wsi Jaworzec, Łuh i Zawój. Zapraszamy zatem do wędrówki po tym terenie - nie tylko utartymi szlakami,także zapomnianymi dolinami, niejednokrotnie zupełnie pozbawionymi ścieżek.