Pozostałe książki

• ISBN9788361339663
• Oprawabroszurowa
• AutorIwona Pietrzyk,Marika Litwin
• WydawnictwoKomlogo

pokazujemy zestaw ćwiczeń, które są rozszerzeniem poprzedniej części,,Dać rzeczy słowo- apraksja mowy". Publikacja,,Dać rzeczy słowo- apraksja mowy 2" została podzielona na 6 części: zeszyt 1. A, O, L, M, B zeszyt 2. P, U(Ó), I, J, W zeszyt 3. F, N, E, Z, S, C zeszyt 4. DZ, D, T, Y, Ś/SI, Ź/ZI, SZ zeszyt 5. Ż/RZ, DŻ, Ł, Ń/NI, G, H/CH zeszyt 6. CZ, K, R, Ć/CI, DŹ/DZIWiodącym deficytem afazji ruchowej są, obok zaburzeń czysto językowych, trudności ruchowe związane z odtworzeniem sekwencji ruchów potrzebnych do wypowiedzenia danego słowa, czyli apraksja mowy. Ułatwianie wymaga specjalnie zogniskowanej na tym deficycie terapii. Badacze podkreślają (Boehme, 2003),pokaźna jest znaczna liczba powtórzeń, choćby gdy sylaby czy słowa są w większości wypowiadane poprawnie. Ważne także, aby widoczna była twarz osoby mówiącej, co pozwoli choremu na obserwowanie i naśladowanie ruchów artykulacyjnych. Pomocne mogą być dodatkowo inne wskazówki, takie jak podpowiedź gestem (np. Dotknięcie ręką okolic krtani w celu zaprezentowania dźwięczności) również jak w naszej publikacji dopełniające instrukcje słowne, czyli opis wymowy głoski, fotografie demonstrujące układy warg czy schematy graficzne demonstrujące ułożenie narządów mowy podczas wypowiadania głosek.Przykłady do ćwiczeń zostały dopasowane specjalnie pod kątem stopniowania trudności. Trudno jednak jednoznacznie określić kolejność, w jakiej powinna przebiegać terapia, ponieważ część badań (Howard, Varley, 1995) podaje, iż słowa są łatwiejsze do zapamiętania i powtórzenia niż np. Sylaby. Inni badacze natomiast (Dabul i Bollier, 1976; Holtzapple i Marshall, 1977; Knock i inni, 2000, Raymer i inni, 2002) zalecają rozpoczęcie terapii od powtarzania izolowanych dźwięków, następnie sylab, a dopiero na końcu wyrazów, fraz czy zdań. Podobnie jest z kolejnością ćwiczonych głosek. W trakcie przygotowywania tworzyw nie znalazłyśmy publikacji naukowej rozwiązującej ten problem, wobec tego dobierając kolejność ćwiczonych głosek kierowałyśmy się głownie naszym doświadczeniem w pracy z pacjentami z apraksją mowy. Wydaję się, iż głoski, których wymowę łatwiej zaobserwować (tzn. Sposób ich artykulacji jest dość korzystnie widoczny np.,,A, O, L, M" są łatwiejsze do powtórzenia niżeli te, których sposób artykulacji jest mniej widoczny np.,,K, G".Wyrazy do powtarzania/ odczytywania są w kolejności, początkowo łatwiejsze np. Z dwiema sylabami otwartymi po wyrazy zawierające zbitki spółgłoskowe.Ćwiczenia zostały ułożone według schematu: opis wymawiania głoski, zdjęcie ułożenia warg w trakcie jej wymawiania, przekrój boczny (rentgenogramy zaczerpnięte z T. Benni,,Fonetyka opisowa języka polskiego"), czytanie/ powtarzanie sylab, czytanie/powtarzanie wyrazów, kończenie zdań.zachęcamy logopedów żeby kolejność ćwiczeń zmieniać indywidualnie w zależności od potrzeb i możliwości każdego pacjenta.Głoski miękkie (ś, ć, ń, ź i dź) zapisano jako ś/si, ć/ci, ź/zi, ń/ni, ź/zi, d

• ISBN9788361339670
• Oprawabroszurowa
• AutorIwona Pietrzyk,Marika Litwin
• WydawnictwoKomlogo

demonstrujemy komplet ćwiczeń, które są zwiększeniem poprzedniej części Dać rzeczy słowo- apraksja mowy. Publikacja Dać rzeczy słowo- apraksja mowy 2 została podzielona na 6 części:zeszyt 1. A, O, L, M, Bzeszyt 2. P, U(Ó), I, J, Wzeszyt 3. F, N, E, Z, S, Czeszyt 4. DZ, D, T, Y, Ś/SI, Ź/ZI, SZzeszyt 5. Ż/RZ, DŻ, Ł, Ń/NI, G, H/CHzeszyt 6. CZ, K, R, Ć/CI, DŹ/DZIWiodącym deficytem afazji ruchowej są, obok zaburzeń czysto językowych, trudności ruchowe związane z odtworzeniem sekwencji ruchów niezbędnych do wypowiedzenia danego słowa, czyli apraksja mowy. Ułatwianie wymaga specjalnie zogniskowanej na tym deficycie terapii. Badacze podkreślają (Boehme, 2003),pokaźna jest obfita liczba powtórzeń, nawet gdy sylaby czy słowa są w większości wypowiadane poprawnie. Ważne także, żeby widoczna była twarz osoby mówiącej, co pozwoli choremu na obserwowanie i naśladowanie ruchów artykulacyjnych. Pomocne mogą być też inne wskazówki, takie jak podpowiedź gestem (np. Dotknięcie ręką okolic krtani w celu zaprezentowania dźwięczności) również jak w naszej publikacji dodatkowe instrukcje słowne, czyli opis wymowy głoski, zdjęcia pokazujące układy warg czy schematy graficzne przedstawiające ułożenie narządów mowy w trakcie wypowiadania głosek.Przykłady do ćwiczeń zostały dopasowane specjalnie pod kątem stopniowania trudności. Trudno jednak jednoznacznie określić kolejność, w jakiej powinna przebiegać terapia, ponieważ część badań (Howard, Varley, 1995) podaje, iż słowa są łatwiejsze do zapamiętania i powtórzenia niż np. Sylaby. Inni badacze natomiast (Dabul i Bollier, 1976; Holtzapple i Marshall, 1977; Knock i inni, 2000, Raymer i inni, 2002) zalecają rozpoczęcie terapii od powtarzania izolowanych dźwięków, następnie sylab, a dopiero na końcu wyrazów, fraz czy zdań. Podobnie jest z kolejnością ćwiczonych głosek. W trakcie przygotowywania tworzyw nie znalazłyśmy publikacji naukowej rozwiązującej ten problem, wobec tego dobierając kolejność ćwiczonych głosek kierowałyśmy się głownie naszym doświadczeniem w pracy z pacjentami z apraksją mowy. Wydaję się, że głoski, których wymowę łatwiej zaobserwować (tzn. Sposób ich artykulacji jest dość korzystnie widoczny np. A, O, L, M są łatwiejsze do powtórzenia niż te, których sposób artykulacji jest mniej widoczny np. K, G.Wyrazy do powtarzania/ odczytywania są w kolejności, początkowo łatwiejsze np. Z dwiema sylabami otwartymi po wyrazy zawierające zbitki spółgłoskowe.Ćwiczenia zostały ułożone według schematu: opis wymawiania głoski, zdjęcie ułożenia warg w trakcie jej wymawiania, przekrój boczny (rentgenogramy zaczerpnięte z T. Benni Fonetyka opisowa języka polskiego), czytanie/ powtarzanie sylab, czytanie/powtarzanie wyrazów, kończenie zdań.zachęcamy logopedów aby kolejność ćwiczeń zmieniać indywidualnie w zależności od potrzeb i możliwości każdego pacjenta.Głoski miękkie (ś, ć, ń, ź i dź) zapisano jako ś/si, ć/ci, ź/zi, ń/ni, ź/zi, dź/dzi ze względu na ich wymowę w języku polskim, choć część słów obcojęzycznych