Pozostałe książki

• ISBN9788385594055
• Oprawabroszurowa
• AutorMartin Seligman
• WydawnictwoMEDIA RODZINA

Jeśli do tej poryw widziałeś wszystko w czarnych kolorch i wydawało Ci się, iż po prostu jesteś urodzonym pesymistą, ta książka będzie dla Ciebie dobrą wiadomością i może na zawsze zmienić Twoje podejście do życia. "Optymizmu można się nauczyć" Martina E.P. Seligmana...

• ISBN9788365652683
• Oprawamiękka
• AutorGary Staff
• WydawnictwoNapoleon V

Na początku XX wieku zadaniem nowych niemieckich krążowników liniowych było sformowanie samodzielnego dywizjonu rozpoznawczego, który mógłby podejmować się zadań specjalnych. Dzięki przewadze szybkości wynoszącej minimum 3 węzły sądzono także, iż będą w stanie walczyć w linii, w związku z czym będą potrzebowały ciężkiego opancerzenia oraz cech defensywnych. Zbudowane w Niemczech krążowniki liniowe rzeczywiście posiadały znakomitą odporność na uszkodzenia bojowe, czego dowiódł choćby Goeben, który w jednej z akcji wszedł na aż trzy miny morskie. Niniejsza książka opisuje detalowo wszystkie typy niemieckich krążowników liniowych, kładąc szczególny nacisk na przebieg walk i historię służby poszczególnych okrętów w trakcie wojny.

• ISBN9788365652522
• Oprawamiękka
• AutorGary Staff
• WydawnictwoNAPOLEON V

W 1906 r. Niemcy zaczęli budowę własnej floty drednotów wyekwipowanych w obszerniejsze działa, a wieść o tym szybko dotarła do brytyjskiej Admiralicji. Nad Royal Navy pojawiło się więc niepokojące widmo, że wróg zdominuje jej flotę drednotów siłą ognia. Skłoniło ono Admiralicję do zamówienia własnych „superdrednotów”. Stępkę pod pierwsze z nich położono w roku 1909, a trzy lata później świeże pancerniki weszły do służby. Brytyjska opinia publiczna popierała program ich budowy, a popularność zyskało hasło „chcemy ośmiu, i to natychmiast”, nawiązanie do budowy ośmiu superdrednotów. Cztery następne superdrednoty weszły do służby w 1914 roku. Do tego czasu admiralicja rozwinęła program „szybkich pancerników” uzbrojonych w działa kalibru 381 mm. Te konkretne okręty weszły do służby akurat na czas, by odegrać swoją rolę w bitwie jutlandzkiej w 1916 roku. I wojna światowa wybuchła, zanim Royal Navy skrupulatnie oceniła nowe okręty, tak więc wnioski należało wydobywać w oparciu o nabyte doświadczenia – nie był to prosty sposób wprowadzania innowacji. Choć żaden z superdrednotów nie pozostał utracony w tym starciu, to ich postawa w bitwie jutlandzkiej doprowadziła do ponownego przemyślenia sposobu ich działania. Niemniej przez cztery lata broniły dominacji morskiej przed zakusami nieprzyjaciela, w związku z czym odegrały ogromną rolę w ostatecznym upadku Cesarstwa Niemieckiego.