Pozostałe książki

• ISBN9788361339670
• Oprawabroszurowa
• AutorIwona Pietrzyk,Marika Litwin
• WydawnictwoKomlogo

przedstawiamy pakiet ćwiczeń, które są rozszerzeniem poprzedniej części Dać rzeczy słowo- apraksja mowy. Publikacja Dać rzeczy słowo- apraksja mowy 2 została podzielona na 6 części:zeszyt 1. A, O, L, M, Bzeszyt 2. P, U(Ó), I, J, Wzeszyt 3. F, N, E, Z, S, Czeszyt 4. DZ, D, T, Y, Ś/SI, Ź/ZI, SZzeszyt 5. Ż/RZ, DŻ, Ł, Ń/NI, G, H/CHzeszyt 6. CZ, K, R, Ć/CI, DŹ/DZIWiodącym deficytem afazji ruchowej są, obok zaburzeń czysto językowych, trudności ruchowe związane z odtworzeniem sekwencji ruchów potrzebnych do wypowiedzenia danego słowa, czyli apraksja mowy. Ułatwianie wymaga specjalnie zogniskowanej na tym deficycie terapii. Badacze podkreślają (Boehme, 2003),pokaźna jest obszerna ilość powtórzeń, choćby gdy sylaby czy słowa są w większości wypowiadane poprawnie. Ważne także, aby widoczna była twarz osoby mówiącej, co pozwoli choremu na obserwowanie i naśladowanie ruchów artykulacyjnych. Pomocne mogą być dodatkowo inne wskazówki, takie jak podpowiedź gestem (np. Dotknięcie ręką okolic krtani w celu zaprezentowania dźwięczności) też jak w naszej publikacji dodatkowe instrukcje słowne, czyli opis wymowy głoski, zdjęcia przedstawiające układy warg czy schematy graficzne prezentujące ułożenie narządów mowy podczas wypowiadania głosek.Przykłady do ćwiczeń zostały dobrane specjalnie pod kątem stopniowania trudności. Trudno jednak jednoznacznie określić kolejność, w jakiej powinna przebiegać terapia, ponieważ część badań (Howard, Varley, 1995) podaje, że słowa są łatwiejsze do zapamiętania i powtórzenia aniżeli np. Sylaby. Inni badacze natomiast (Dabul i Bollier, 1976; Holtzapple i Marshall, 1977; Knock i inni, 2000, Raymer i inni, 2002) zalecają rozpoczęcie terapii od powtarzania izolowanych dźwięków, następnie sylab, a dopiero na końcu wyrazów, fraz czy zdań. Podobnie jest z kolejnością ćwiczonych głosek. Podczas przygotowywania tworzyw nie znalazłyśmy publikacji naukowej rozwiązującej ten problem, wobec tego dobierając kolejność ćwiczonych głosek kierowałyśmy się głownie naszym doświadczeniem w pracy z pacjentami z apraksją mowy. Wydaję się, że głoski, których wymowę łatwiej zaobserwować (tzn. Sposób ich artykulacji jest dość prawidłowo widoczny np. A, O, L, M są łatwiejsze do powtórzenia niż te, których sposób artykulacji jest mniej widoczny np. K, G.Wyrazy do powtarzania/ odczytywania są w kolejności, początkowo łatwiejsze np. Z dwiema sylabami otwartymi po wyrazy zawierające zbitki spółgłoskowe.Ćwiczenia zostały ułożone według schematu: opis wymawiania głoski, zdjęcie ułożenia warg w trakcie jej wymawiania, przekrój boczny (rentgenogramy zaczerpnięte z T. Benni Fonetyka opisowa języka polskiego), czytanie/ powtarzanie sylab, czytanie/powtarzanie wyrazów, kończenie zdań.zachęcamy logopedów by kolejność ćwiczeń zmieniać indywidualnie w zależności od potrzeb i możliwości każdego pacjenta.Głoski miękkie (ś, ć, ń, ź i dź) zapisano jako ś/si, ć/ci, ź/zi, ń/ni, ź/zi, dź/dzi ze względu na ich wymowę w języku polskim, choć część słów obcojęzycznych

• ISBN9788361339663
• Oprawabroszurowa
• AutorIwona Pietrzyk,Marika Litwin
• WydawnictwoKomlogo

prezentujemy komplet ćwiczeń, które są zwiększeniem poprzedniej części,,Dać rzeczy słowo- apraksja mowy". Publikacja,,Dać rzeczy słowo- apraksja mowy 2" została podzielona na 6 części: zeszyt 1. A, O, L, M, B zeszyt 2. P, U(Ó), I, J, W zeszyt 3. F, N, E, Z, S, C zeszyt 4. DZ, D, T, Y, Ś/SI, Ź/ZI, SZ zeszyt 5. Ż/RZ, DŻ, Ł, Ń/NI, G, H/CH zeszyt 6. CZ, K, R, Ć/CI, DŹ/DZIWiodącym deficytem afazji ruchowej są, obok zaburzeń czysto językowych, trudności ruchowe związane z odtworzeniem sekwencji ruchów niezbędnych do wypowiedzenia danego słowa, czyli apraksja mowy. Upraszczanie wymaga specjalnie zogniskowanej na tym deficycie terapii. Badacze podkreślają (Boehme, 2003),wyraźna jest obfita liczba powtórzeń, choćby gdy sylaby czy słowa są w większości wypowiadane poprawnie. Ważne także, żeby widoczna była twarz osoby mówiącej, co pozwoli choremu na obserwowanie i naśladowanie ruchów artykulacyjnych. Pomocne mogą być dodatkowo inne wskazówki, takie jak podpowiedź gestem (np. Dotknięcie ręką okolic krtani w celu zaprezentowania dźwięczności) również jak w naszej publikacji dopełniające instrukcje słowne, czyli opis wymowy głoski, zdjęcia pokazujące układy warg czy schematy graficzne ukazujące ułożenie narządów mowy podczas wypowiadania głosek.Przykłady do ćwiczeń zostały przypasowane specjalnie pod kątem stopniowania trudności. Trudno jednak jednoznacznie określić kolejność, w jakiej powinna przebiegać terapia, ponieważ część badań (Howard, Varley, 1995) podaje, iż słowa są łatwiejsze do zapamiętania i powtórzenia niż np. Sylaby. Inni badacze natomiast (Dabul i Bollier, 1976; Holtzapple i Marshall, 1977; Knock i inni, 2000, Raymer i inni, 2002) zalecają rozpoczęcie terapii od powtarzania izolowanych dźwięków, następnie sylab, a dopiero na końcu wyrazów, fraz czy zdań. Podobnie jest z kolejnością ćwiczonych głosek. W trakcie przygotowywania tworzyw nie znalazłyśmy publikacji naukowej rozwiązującej ten problem, wobec tego dobierając kolejność ćwiczonych głosek kierowałyśmy się głownie naszym doświadczeniem w pracy z pacjentami z apraksją mowy. Wydaję się, iż głoski, których wymowę łatwiej zaobserwować (tzn. Sposób ich artykulacji jest dość prawidłowo widoczny np.,,A, O, L, M" są łatwiejsze do powtórzenia aniżeli te, których sposób artykulacji jest mniej widoczny np.,,K, G".Wyrazy do powtarzania/ odczytywania są w kolejności, początkowo łatwiejsze np. Z dwiema sylabami otwartymi po wyrazy zawierające zbitki spółgłoskowe.Ćwiczenia zostały ułożone według schematu: opis wymawiania głoski, zdjęcie ułożenia warg w trakcie jej wymawiania, przekrój boczny (rentgenogramy zaczerpnięte z T. Benni,,Fonetyka opisowa języka polskiego"), czytanie/ powtarzanie sylab, czytanie/powtarzanie wyrazów, kończenie zdań.nakłaniamy logopedów żeby kolejność ćwiczeń zmieniać indywidualnie w zależności od potrzeb i możliwości każdego pacjenta.Głoski miękkie (ś, ć, ń, ź i dź) zapisano jako ś/si, ć/ci, ź/zi, ń/ni, ź/zi, d