Pozostałe książki

• ISBN9788362858903
• Oprawamiękka
• AutorVladimir Nabokov
• WydawnictwoAletheia

Fikcja generuje mi tak rzadko okazję do dzielenia się własnym zdaniem, iż cieszą mnie te nagłe nawałnice pytań, wyznaje Vladimir Nabokov (18991977), rosyjsko-amerykański klasyk literatury XX wieku, i demonstruje nam, co własnym zdaniem, a nie zdaniem bohaterów jego powieści, ma do powiedzenia o świecie, a zwykle o sobie. Wypowiada się w skategoryzowanych tu wywiadach, listach i artykułach rzucających dużo światła na niezwykłą osobowość tego pisarza. Rosyjski arystokrata pozbawiony poprzez rewolucję bolszewicką majątku i środków do życia, emigrant, obywatel świata, dumny posiadacz paszportu USA, który nie tęsknił do Rosji ani tym bardziej do jej radzieckiej wersji, lecz przełożył całego Puszkinowskiego "Oniegina", autor sławnej "Lolity", a zarazem kompetentny naukowiec, badacz motyli, wygłasza tu także radykalne sądy o literaturze i jej twórcach. Z wywiadów (które w sumie niezbyt są wywiadami, lecz spisanymi odpowiedziami na zadane wcześniej pytania, bo Nabokov nie znosił występować na żywo) czytelnik dowie się rzeczy, które może go zaszokują, ale zapewne dadzą też do myślenia jak opinia, iż Balzac, Stendhal i Sartre to przeceniane miernoty, Dostojewski melodramatyczny bełkot i pretensjonalny mistycyzm, a najwybitniejsi to Joyce, Kafka i Herbert Wells. Radykalne opinie Nabokova mierzą wszelkie pisarstwo konkretną miarą mrowienia w krzyżu czystego pisania wolnego od wszelkich symbolizmów, ideologii i innych zewnętrznych alibi. Tytuł Własnym zdaniem Autor Vladimir Nabokov Wydawnictwo Aletheia EAN 9788362858903 ISBN 9788362858903 Kategoria Literatura, Literatura faktu, reportaż liczba stron 354 Format 14,5x20,5 cm Rok wydania 2016 Oprawa broszurowa

• ISBN9788362858750
• Oprawabroszurowa
• AutorVladimir Nabokov
• WydawnictwoAletheia

Rosyjsko-amerykański geniusz literatury Vladimir Nabokov (1899–1977), autor słynnej "Lolity", był również akademikiem. Skategoryzowane tu wykłady wygłoszone na Harvardzie z początkiem lat 50. XX wieku dalekie są jednak od akademizmu. "Don Kichot" (1605–1615), powieść w naszym dzisiejszym odczuciu okrutna, krwawa, bezlitosna i zupełnie nieśmieszna, w ujęciu Nabokova, który zresztą także tak ją odbierał i raczej jej nie lubił, nabiera nowego życia i odzyskuje literacką świeżość. Nabokov, którego efektowny umysł i poczucie humoru łagodzi nam udręki lektury dzieła Cervantesa bez skrótów, wydobywa je spod złogów dezinterpretacji i dorabiania mu wzniosłej oświeceniowej ideologii. W oryginalnej formie demonstruje na zasadzie meczu tenisowego wygrane i przegrane gemy rycerza, który, jak się okazuje, radził sobie całkiem nieźle. Całości dopełniają zwięzłe a celne streszczenia rozdział po rozdziale tej 1000-stronicowej kolubryny. Po renowacji "Don Kichot" odzyskuje własny blask i prawdziwą twarz paraboli ludzkiego losu, „trawestacji tragedii” (Thomas Mann), lecz i (Nabokov) dzieła swobodnego geniuszu, po prostu Opowieści, nawet jeśli dziś już niedużo strawnej, to rozsadzającej siłą swojej witalności każdą już z założenia za ciasną interpretację. W tym sensie staje się też parabolą samej Literatury.